mand moet zich toch hebben afgevraagd waar die voor dien
den.
De datum van de definitieve deportatie werd bij de Amster
damse Joodse Raad bekend op zondag 23 augustus, 's mid
dags om half twee en bleek te zijn vastgesteld voor dinsdag
avond 25 augustus. Degenen die in staat werden geacht om
te werken zouden naar Duitsland worden overgebracht en
zij, die ouder waren dan 60 jaar, zouden worden overge
bracht naar het kamp Westerbork.
Aan iedere onzekerheid kwam een einde toen 's maandags
bij de middagpost 350 oproepen werden bezorgd om zich de
volgende dag om drie uur te melden. Bij de avondpost wer
den nog eens 300 oproepen bezorgd, nu voor vijf uur. In to
taal dus 650 oproepen, waarvan 230 voor ouderen met be
stemming Westerbork. Voor de meesten kwam deze
catastrofe onverwachts.
De rest van de maandag en de dinsdag ging heen met het te
woord staan en verder inlichten van mensen. De Joodse
Raad van Amsterdam had speciaal hiervoor een inlichtin
genbureau ingericht, dat onder andere probeerde nog meer
vrijstellingen te verkrijgen. Het resultaat was pover. Wel
bleek, dat ook buitenlandse joden en zogenaamde G i's
(halfjoden) oproepen hadden ontvangen, voor wie ze niet
bestemd waren.
De Duitse politie was aanvankelijk van plan om die dag om
acht uur reeds te beginnen met het ontruimen van de wonin
gen der gedeporteerden die zich later op de dag om drie of
vijf uur moesten verzamelen bij de r.k. Jongensschool op de
hoek van de Westergracht en de Leidsevaart, vlakbij het ran
geerterrein van de spoorwegen, waar een trein gereed zou
staan. Deze school was echter pas om drie uur beschikbaar
en men had ook nog tijd nodig om daar voorbereidingen te
treffen. Bovendien was het onmogelijk om de gedeporteer
den allen voor een deel van de dag bij joden onder te bren
gen en de onderbrenging bij Ariërs was ongewenst. Daarom
werd met de politie overlegd om de ontruiming van de hui
zen pas vanaf half drie te doen plaats vinden.96)
De cijfers over de aantallen mensen die zich in de loop van
de dag aanmeldden, lopen in de verslagen uiteen van 120 tot
140 personen, waarvan een groot aantal (44) boven de 60
jaar was. De oudste opgeroepene was 79 jaar, de jongste 1 lA.
Het aantal aanmeldingen wijkt aanzienlijk af van de onge
veer 650 oproepen die waren verzonden, ook na aftrek van
de buitenlanders en de G i's. De Duitsers waren met het re
sultaat dan ook niet tevreden en besloten tot een razzia.
Moeilijk kan dat niet geweest zijn, want men wist precies
