Raaks en de fijnschalige binnenstad. De koppeling van dit
torentje naar de binnenstad is verkregen door het plaatsen
van een natuurstenen wand, die als het ware de verkaveling
vanuit de binnenstad moet opvangen. De ruimte tussen het,
bestaande, hoekhuis en de wand is zo open mogelijk vorm
gegeven. De genoemde natuurstenen wand geeft als het
ware symbolisch weer, dat de wand van de Gedempte Oude
Gracht ter plaatse van de Raaks abrupt is afgehakt. Zo is de
oude zijgevel van het Rijksmonument gehandhaafd en
vormt deze een onderdeel van de onderdoorgang daar ter
plaatse. Achter de beide winkelwoonhuizen zijn de oor
spronkelijke binnenplaatsen opengehouden en afgedekt met
een glaskap op het niveau van de eerste verdieping. Daar
door is een natuurlijke, door daglicht begeleide entreezone,
ontstaan. Op deze wijze zijn de voormalige winkelwoonhui
zen optimaal geïntegreerd in de nieuwbouw zonder daarbij
hun eigen identiteit te verliezen. Door gebruikmaking van
klassiek en natuurlijk bouwmateriaal, zoals natuursteen,
stucwerk, zink, staal en de verfijning in de detaillering zal de
nieuwbouw zich de komende jaren 'makkelijk settelen'.
Met de realisatie van deze nieuwbouw is een eerste aanzet
gegeven tot de verdere ontwikkeling van de Raaks. Immers
in de nabije toekomst zal de parkeergarage worden gesloopt
en ondergronds worden gebracht. De rooilijn van de nieuwe
bebouwing zal dan oprukken richting het postkantoor en wel
zodanig, dat het torentje aan de westzijde voor 90% uit het
zicht zal verdwijnen. De geplande nieuwbouw daarnaast zal
iets lager blijven als het torentje. Pas dan komt het ontwerp
en de perspectieve werking naar de Bavo, komend vanuit het
westen optimaal tot zijn recht.
De geschiedenis van de twee woonhuizen gaat terug tot in
het begin van de achttiende eeuw. Het huidige hoekhuis met
de klokgevel (nr. 20) doet immers een bouwtijd vanaf het
midden van de achttiende eeuw vermoeden. Uit 1748 dateert
een veilconditie die dat vermoeden bevestigt. Er was toen
sprake van een hecht, sterk en weldoortimmerd huis. Eige
naar werd in dat jaar Pieter van Varel. De executeurs van
diens nalatenschap verkochten het huis in 1772 aan Jan van
Maris. Zijn weduwe, Jansje van Eden, verkocht het weer in
1781 aan Christiaan Kaakebeen. In de transportakte is er
sprake van dat de hoek van de Raaks tot een steenkoperij is
aangelegd. Honderd jaar bewonersgeschiedenis levert de
volgende lijst van beroepen op. Vanaf 1863 woonden en
werkten op deze plaats achtereenvolgens een hovenier
(1863), een behanger-stoffeerder (1895), een ondernemer in
191
