kantoor was de 'Koepel', een woonhuis aan de rand van de
Hout.
In een huis aan het Spaarne stond een zender, waarmee het
contact met Londen werd onderhouden. Tegen het einde van
de oorlog kwamen de commandanten er steeds vaker bijeen.
Enkele dagen voor de bevrijding kwam er via de radio het
bericht dat prins Bernhard met de Duitsers een overeen
komst had gesloten. Op 5 mei werd de gewestelijk comman
dant in 'uniform', een blauwe overall met sterren en strepen,
in een auto door het feestende Haarlem gereden.
Direct daarna vroeg Van Stam aan prins Bernhard hem te
ontheffen van het commando Gewest 12. Die ontheffing
volgde in juni. Cor van Stam keerde terug naar Haarlemmer
meer. Daar wachtte hem een lange politieke en bestuurlijke
loopbaan. Eerst was hij raadslid, tien jaar wethouder om zijn
carrière tenslotte af te sluiten als burgemeester.
Van Stam vervulde ook vele functies in organisaties voor
oorlogsslachtoffers: voorzitter van Icodo, landelijk voorzit
ter Stichting 1940-1945, voorzitter Erebegraafplaats Bloe-
mendaal en lid Curatorium Anne Frankstichting.
Het leven van Cor van Stam stond in het teken van strijd te
gen onrecht. In zijn boek 'Wacht binnen de dijken' dat in
1986 uitkwam waarschuwde hij voor herhaling van de gru
welen van een oorlog. Veertig jaar later zijn er nog steeds
mensen die 's nachts niet kunnen slapenvrezend dat er op
een dag aan hun deur zal worden geklopt. Machteloos moe
ten ze nu ervaren dat het heest van toen niet dood is. De Jan
maats blazen hoog van de toren, en alsof er niets is gebeurd,
hebben ze in Frankrijk een monsieur Le Pen en in Duitsland
de neo-nazi's. We hebben na de oorlog gezegd, dat zoiets
nooit meer mocht gebeuren. Ik denk dat ik daarom niet mag
zwijgen.
Kees Verwey Het is er nooit van gekomen. Kees Verwey had ooit nog eens
20 april 1900-23 juli 1995 per calèche, met zes witte paarden bespannen, naar zijn mu
seum, naar zijn Verwey-hal willen rijden. Hij sprak daar
over voor de opening van de Hal op de Grote Markt en later
nog eens, toen hij met Charlotte van Pallandt hun gezamen
lijke expositie in Haarlem wilde bezoeken. Het zou nog wel
een mooie, laatste opzienbarende stunt geweest zijn van de
oude maestro. Maar ik heb het hem steeds voorzichtig uit het
hoofd kunnen praten. Hij kon immers met forse steun amper
meer in de zetel van een royale luxe auto belanden, laat staan
WIM BANK
245
