zet van steun bij ziekte of armoede en bestond de verplich
ting als baardragers op te treden bij begrafenissen, met boe
ten voor wie dit nalieten. Over erfenissen diende men een
f klein gedeelte af te staan aan de buurt en ook bij huwelijken
waren er financiële verplichtingen. Weigerde men derge
lijke boeten of 'rechten' te voldoen, dan kon het gebuurte
e zich tot burgemeesters wenden die op hun beurt de
wanbetaler tot betaling maanden. Zo werd stadsdrukker
e Abraham Casteleyn in 1661 door de Oudegrachtburen ont
boden, omdat hij in gebreke bleef het recht van het trouwen
van zijn vrouw te voldoen, hetgeen hem vervolgens door de
e burgemeesters alsnog werd opgedragen.23)
Een algemene ordonnantie op de gebuurten uit 1670 maakte
n een einde aan de gezamenlijke maaltijden - officieel buurt-
:r of algemene vergaderingen geheten die uit de buurtkas
n werden bekostigd; het geld in de kas moest voortaan onder
n de bewoners worden verdeeld. In 1649 was al een
n ordonnantie uitgevaardigd om dergelijke bijeenkomsten
d niet na negen uur 's avonds te laten voortduren en tot maxi-
1, maal drie dagen te beperken; van de Koningstraat is bekend
d dat zo'n maaltijd voor een honderdtal mensen wel vier da-
n gen lang kon doorgaan.24)
n In de memorialen zien we hoe de kerkeraad steeds tegen der-
is gelijke bijeenkomsten gekant was en dat de burgemeesters
[a in de jaren [660 het houden van buurtvergaderingen waarbij
de ontspanning voorop stond, bepaald niet aanmoedigden,
ie Een geschil tussen de overlieden van de Klerksteegbuurt en
in enkele geburen werd beslecht in het voordeel van de eersten:
:n de overlieden hadden het restant van de geïnde boeten en
et rechten in de buurtkas gedaan, terwijl de geburen het juist
gezamenlijk hadden willen verteren. Wel werd expliciet ge
zegd dat het voor deze keer in de bos zou blijven, waarna
ie vrede tussen beide partijen kon worden gesloten.25) Kort na
ie dit conflict werden vergaderingen van gebuurten belast, ten-
in zij het ging om de verkiezing van een nieuwe deken en vin-
il- ders of als het een louter uit oude en nieuwe vinders be-
;n staande bijeenkomst betrof. Geburen moesten 20 gulden aan
:r. de regenten van het arme-kinderhuis afdragen als ze wilden
r- vergaderen en hun werd op het hart gedrukt er een rustige en
bescheiden bijeenkomst van te maken. 26) Voortaan vonden
I9 geen buurtvergaderingen meer plaats dan met kennis van de
at burgemeesters.
id Al konden de gebuurten zich niet langer manifesteren in
in grootse sociale evenementen, er was daarmee nog geen
as einde gekomen aan het buurtleven. Relaties met buurtbewo-
e- ners waren zeer belangrijk in een tijd waarin velen - met
57
