THOMAS H. VON DER DUNK Een patriots bouwmeester in Haarlem De Amsterdamse architect Pierre Esaie Duyvené (1760-1801) en zijn twee villa's Buitenrust en Eindenhout De Amsterdamse architect Pierre Esaie Duyvené (1760- 1801) behoort tot die grote groep van bouwmeesters uit het laatste kwart van de achttiende eeuw, waarvan wij nog steeds bijzonder weinig weten. Waar van vakgenoten van het eerste plan, als zijn stadgenoten Jacob Otten Husly en Leendert Viervant, de Amsterdamse stadsbouwmeester Abraham van der Hart of de Rotterdammer Giovanni Giudici inmiddels al het nodige bekend en beschreven is, 0 wordt Duyvené hooguit terloops even genoemd, als het zijn vertaling van het traktaat van de Franse architectuur theoreticus Leclerc in het Nederlands (1781), zijn deelname aan de prijsvraag voor het Amsterdamse genootschaps gebouw Felix Meritis (1786), of zijn ontwerpen voor de vil la's Buitenrust (1789) en Eindenhout (1793) in Haarlem be treft. Vrij algemeen wordt het laatste bouwwerk erkend als één van de mijlpalen van het strenge neoclassicisme in Ne derland, 2) maar zelfs tot een korte biografische schets als overzicht van zijn werkzaamheden heeft dit tot nu toe nog niet geleid. Dit artikel moet dan ook als een eerste inventari serende poging gezien worden, hoofdzakelijk gebaseerd op een combinatie van gegevens uit reeds bestaande literatuur. Pierre Esaie Duyvené werd op 9 februari 1760 geboren als oudste zoon van de Amsterdamse meestertimmerman Jean Esaie Duyvené (1736-1787) en Maria Oursière (1737- 1795). Het jaar tevoren waren zij in de Walenkerk getrouwd, de kerk waar hun zoon nu gedoopt werd en zij beiden ook begraven zouden worden. Vader Duyvené woonde toen nog in de Hoogstraat, maar het gezin verhuisde spoedig naar de Fluwelen Burgwal, en tenslotte naar de Bierkaai bij de St. Jansstraat. Van de zes kinderen van zijn ouders - drie jon gens en drie meisjes - werden slechts de drie zonen volwas sen, en ook deze werden geen van allen oud. De jongste stierf in 1804 op 28-jarige leeftijd, de tweede was al een jaar eerder overleden, amper 40 jaar oud, maar beiden hadden de oudste zelfs nog overleefd. 78

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Jaarverslagen en Jaarboeken Vereniging Haerlem | 1995 | | pagina 78