binnentrad: 'De destijds in mijn ogen grote pilaren en monumentale trap
naar boven hebben toen een overweldigende indruk op mij gemaakt en
waren voor mij het binnentreden van een andere wereld.'
Henk Groot kan het gebouw nog in zijn slaap uittekenen. Ook de tech
nisch geïnteresseerde Hans Zwart heeft een levendige herinnering aan het
gebouw:
'Op de fiets naar Zijlvest 27, een indrukwekkend gebouw met een
statige trap ervoor, geflankeerd door twee zuilen met gaslantaarns er
op. Die trap was taboe voor leerlingen; als je er als leerling over
heen ging betekende dat doorgaans slecht nieuws, want dan was de
poort gesloten, of wel je was te laat,en dat betekende opgeschreven
worden door Beek, de conciërge, en bij recidive leverde dat straf op.
Naast de trap was het gebouw omringd door een lage stenen muur met
daarop een ongenaakbaar hoog ijzeren hek. Met enige moeite was hier
wel over heen te klimmen, iets wat we uitsluitend deden als er om wat
voor reden dan ook iets uit het raam was gevallen (gegooid) wat je tot
elke prijs weer terug wilde hebben. Over het hek klimmen was al even
strafbaar als nutteloos, want erachter lag alleen een met gras doorscho
ten steenvlakte die nergens naar toe leidde. Van daaruit een raam
binnen klimmen was zelfs met hulp van een tweede man onmogelijk.
Dus normaal gingen we braaf door de poort naar binnen, fiets in het
rek en denk erom: op slot, anders straf. In de hogere klassen was er
een enkeling die op de motorfiets kwam, brommers moesten nog
uitgevonden worden. Ze hadden een apart hok, tegenover de achterin
gang. Tegen deze lieden, die tenminste 16 jaar oud waren, want dan
kon je rijbewijs C halen, werd door iedereen huizenhoog opgekeken.
Het was duidelijk wat ik deed toen ik eenmaal 16 jaar was en in het
bezit van een rijbewijs.
Op de binnenplaats tegenover het schoolgebouw, op een verhoging
achter een muurtje, stond de Brongersma Bank, een monument dat
met gepaste eerbied gemeden diende te worden, anders kwamen er
onmiddellijk moeilijkheden met de surveillerende leraren.
Trap van drie treden op en met z'n paar honderden allemaal door de
linker deur. Er waren drie deuren naast elkaar, maar om raadselachtige
reden waren de rechter twee altijd gesloten en perste de hele meute
zich door één deur.
Eenmaal in de hal een zee van ruimte met vier enorme gietijzeren
kolommen. Recht tegenover de enige open deur de "Wachtkamer",
zoals het bordje aangaf. Een kaal hok met een tafel en wat stoelen en
een piano.
FLORENCE KOORN (RED.)
