zittende rijen en deelde aan ieder een A-vier formaat krantenvelletje
uit, want de vloertegels waren zo koud. Hij had de kranten gespaard,
gescheurd en op een stapeltje in zijn lokaal gelegd.'
De dagelijkse ongemakken werden steeds groter. Ati Yzer over de gymnas
tieklessen:
'De meisjes schaamden zich voor hun ondergoed, bij het omkleden.
Nieuw goed kopen kon niet. Er was niets te koop. Aan zeep was er
alleen kleizeep te krijgen. Daar werd alles mee gewassen, maar wat 131—
"schoon" was, werd niet helder. Wat de meisjes aan ondergoed
droegen was versleten of versteld en grauw.'
Daarom meldden de meisjes zich vaak ziek. 'Bij de jongens was het al niet
beter gesteld, denk ik, want op het sportveld brak een klasgenoot zijn en
kel. Toen zijn schoen uit was, bleek zijn sok alleen te bestaan uit een been
stuk en een bandje onder zijn voet door.'
Toen de Duitsers fietsen wilden vorderen, werd dit verijdeld. Toen ze kwa
men, waren namelijk alle fietsenrekken leeg. 'Het is me nog een raadsel hoe
alle fietsen zo geluidloos en snel op de schoolzolder zijn gekomen', aldus
Ati Yzer. Maar André Jager weet het precies:
'14 september 1944
Hè, hè, wat 'n emotionele dag. Ik zie ons nog met die fietsen maar
laat ik geregeld vertellen. Vanmorgen op school komend - ik had 't
eerste uur geen les vernam ik dat men op HBS-a, naast de onze, bezig
was, fietsen te vorderen. Juist toen de bel voor t tweede uur luidde,
kwamen in de verte 'n paar agenten aangestapt. Ze legden beslag op de
fietsenstalling en gingen weer weg - gelukkig bleken ze achteraf erg
goedmoedig gerapporteerd te hebben, dat er geen fietsen waren. Wij
wisten dit echter nog niet. Als 'n lopend vuurtje verspreidde zich 't
nieuws onder de andere klassen. En toen de reactie! 't Was 'n lust plots
de bedrijvige organisatie te zien. Aan les werd niet meer gedacht. Ieder
smeet z'n tas neer. De fietseigenaars renden naar de stallingen en door
de spanning van 't ogenblik gesterkt, met dezelfde snelheid weerom, de
hal door, de trappen op. Vele behulpzame handen strekten zich uit om
te helpen de karretjes de trappen op te hijsen. Rang en stand werden
geliquideerd, leraren en leerlingen sjorden en duwden, hesen en
trokken eensgezind wat en waar ze maar konden. Aangezien 't (naar
FLORENCE KOORN (RED.)
