was te klein om wijkvoorzieningen op te nemen. Er waren weliswaar twee
winkels, maar geen wijkcentrum. Er was wel een vergaderlokaal van de
woningbouwvereniging in het bouwplan opgenomen, waar de bewoners
wekelijks hun huur moesten betalen. Na de bouw van Tuindorp realiseer
den de architecten nog een school en een hervormde kerk in het Ramp-
laankwartier, zodat men voor kerkbezoek in de eigen buurt terecht kon.
De groenvoorziening in Tuindorp werd door de gemeenteraad bepaald.
De verkeerstechnische aspecten speelden daarbij een rol. Zo was de Ramp
laan ten tijde van de bouw nog een landweggetje zonder verharding. En
over de toestand van de brug naar de Ramplaan was in het verleden al veel
vuldig geklaagd. 68> Omdat de rijweg aan de Ramplaan destijds zo smal was
dat twee wagens elkaar niet voorbij konden rijden, wenste de gemeente de
bereikbaarheid van Tuindorp te verbeteren door tegenover de Rollandslaan
een verbreding te creëren. Hierdoor konden 'de wagens' auto's kwamen
immers nog nauwelijks voor elkaar daar en bij de ingang van Tuindorp
passeren. Door de bouw van Tuindorp was het verkeer hier enorm toege
nomen. De weg werd dan ook verhard.
Over het aanbrengen van de beplanting ontstond onenigheid. Omdat de
straten in Tuindorp zo smal waren, aarzelden sommige raadsleden zelfs om
hiervoor geld te reserveren. 'In dit land waar de zon zoo zelden schijnt,
De zijgevel met ingang van een twee-onder-één-kapwoning aan de Zuider Tuin
dorpslaan nr. 40. (foto H. Spijkerman)
HENRI SPIJKERMAN
