als de zwarte en witte toetsen van het toetsenbord. Honderden concerten
en tientallen radio-opnames.
'Muzikale rotsen in dikke truien', kopte de krant een jaar of tien terug in
een overigens heel sfeervolle en eerbiedige recensie van Kees Huges, die
veertig jaar muzikale bewondering uit z'n pen liet vloeien. Hij schreef over
de hoge leeftijd van het duo en hun meer dan vijftig jaar lange samenspel.
Razend was onze moeder, muziek had helemaal niets met getallen te ma
ken, en zeker niets met haar leeftijd.
Op 14 april 1997, de dag na haar plotseling overlijden stond er als kop
-222- boven het artikel van John Oomkes in het Haarlems Dagblad: 'Miep van
Luin (86) had een groot hart', en daaronder in nog grotere letters: 'katalysa
tor muziekleven in Zuid-Kennemerland'. Ze heeft die krant gelukkig niet
kunnen lezen, anders had ze John wel even gebeld. Want ze was, zoals hij
schreef, inderdaad 'kritisch, liefdevol en midden in het leven staand en
dan opeens niet meer'.
Ze sprak haast nooit over haar dood. Maar ze had het op deze manier
wel gewild. Een zacht einde met een geluidloos slotaccoord. Met op de les
senaar een stuk voor morgen, waar ze niet meer aan toe zou komen. Jam
mer, heel jammer, en mooi. Een leven vol klank en kleur.
Herman Gerrit van der Sleen
21 mei 1915-26 november 1997
De naam van Herman van der Sleen is onlosmakelijk verbonden met de
Prof. dr. Gunningschool, een school voor zeer moeilijk opvoedbare kinde
ren in Haarlem.
In 1956 werd hij de eerste directeur - schoolhoofd, zoals de functie in die
tijd nog heette van deze school. Met zijn ervaringen, opgedaan als leer
kracht, als groepsleider in kindertehuizen en directeur van een internaat,
en met zijn kennis en kunde bezorgde hij deze school een bijzondere plaats
in het veld van het speciaal onderwijs.
De visie en opvattingen van Van der Sleen zijn nog steeds actueel. Reeds
in de jaren zestig pleitte hij voor het opnemen van de discipline maatschap
pelijk werk in de toelatingscommissie. Door de inspanningen van Van der
Sleen was er bovendien in die tijd al een jeugdpsychiater aan de school ver
bonden. Het kind in de problematische opvoedingssituatie stond voor Van
der Sleen centraal. Bij het beantwoorden van de hulpvraag was een goede
relatie tussen school en ouders een noodzakelijke voorwaarde. Bij deze
Haerlem Jaarboek 1997
JAAP VAN LUIN
