een indrukwekkende uitvaartdienst in de Sint Antoniuskerk aan de
Nieuwe Groenmarkt met drie heren, knapperende wierook, veel wijwater,
muziek uit keel en orgel en met applaus als toegift begraven op het kerkhof
van Overveen, vlak in de buurt van de klassieke rederijker Harry Prenen en
de toegewijde musicus Louis Kat.
bert Hendriks, ooit redacteur van de Nieuwe Haarlemsche Courant
In de loop van 1974 werd de redactie van het Jaarboek Haerlem uitgebreid
-210- met Wim Helversteijn. Vanaf dat moment was zijn journalistieke inbreng
onmiskenbaar. In het Jaarboek 1975 schreef hij zijn eerste van een lange
reeks necrologieën over stadsgenoten die in het Haarlemse een belangrijke
rol hebben gespeeld. Als geen ander kende hij het lokale rijke roomse le
ven, en geen geestelijke van enige bekendheid bleef na diens overlijden
onbesproken, en zo er niet een necrologie volgde dan maakte Wim de
redactieleden door treffende anecdotes wel vertrouwd met de overledene.
Toen in het Jaarboek 1978 de vaste bijdrage 'Kroniek van Haarlem' voor
de laatste keer door de heer A. Overmeer - die sinds 1944 de kroniek had
bijgehouden - werd verzorgd, nam mevrouw Luus van Dusschoten die taak
over. De kroniek in het Jaarboek 1982 werd door haar nog begonnen, maar
grotendeels voltooid door Wim Helversteijn, en sindsdien verzorgde hij
'zijn' kroniek tot juni 1997, waarna Kees Sipkes het werk voortzette.
Wim bracht als geen ander het Haerlem van toen naar het Haarlem van
nu, in kleurrijke en geestig vertelde en geschreven anecdotes. Hij was sterk
in levendige herinneringen, vooral over mensen die hij gekend had en die
in enkele zinnen scherp werden neergezet, maar immer met een milde on
dertoon. Talrijk waren de gedenkboeken, steevast 'kroniek' genoemd, die
hij schreef, geen parochie, zang- of toneelvereniging klopte bij een belang
rijk jubileum tevergeefs aan op de Zijlweg, bij 'dat pontificale herenhuis
met zijn vorstelijke allure'.
Als bewijs van waardering voor zijn werk als kroniekschrijver van Haar
lem in het algemeen en de Vereniging Haerlem in het bijzonder werd aan
Wim op 13 juni 1992, tijdens de presentatie van ons Jaarboek in de b&w
kamer op het Stadhuis de Zilveren Legpenning van de Vereniging Haerlem
uitgereikt.
De Vereniging Haerlem heeft afscheid moeten nemen van een man die
in de afgelopen vijftig jaar de geschiedenis van onze stad nader bij de bur
gers bracht, en dat deed met vaak een vleugje ironie, zo kenmerkend voor
de eigen Haarlemse humor. Op de redactievergaderingen zal nog menig
maal een anecdote over Wim worden verteld, in grote dankbaarheid.
Haerlem Jaarboek 1998
CEES VAN STEIJNEN
