Het is nu uitputtend bekeken
door deskundigen en door de leken.
Men had argumenten
van verkeer en van centen,
terwijl and'ren de Cultuur lieten spreken.
Een langer debat had geen zin,
een verder betoog evenmin,
maar ik vraag u met klem:
Overweeg goed uw stem, -27-
hetzij voor verlies of gewin.
Zo pleit ik dus hier voor het leste
voor 't waardig behoud dezer veste.
Breng de stem van uw hart
voor de koek of de gard
nu maar uit, zoals gij vindt het beste.'
Het was duidelijk dat het 'Buijsje' (koosnaam) nu dringend gerestaureerd
moest worden. Het Bloemendaalse gemeentebestuur polste in 1962 nog
eens verschillende monumentenstichtingen of zij tot medefinanciering van
de restauratie bereid waren. De gemeente toonde zich zelfs bereid om de
Haringbuis voor restauratie aan de Vereniging Hendrick de Keyser te ver
kopen. Maar er viel van deze zijde slechts morele steun te verwachten. Zo
ook van de Bond Heemschut, die met de afvaardiging van zijn secretaris -
die tevens directeur van de ANWB was -, wel aanwezig was bij de onder
handelingen over de Haringbuis in de raadsvergadering van 18 oktober
1962.29>
De Haringbuis bleef voor Bloemendaals burgemeester Peereboom Vol
ler een steen des aanstoots. Het huisje was in zijn ogen een ruïne bij de
entree van Aerdenhout, waar dagelijks enorm veel mensen passeerden. Het
washokje was door vandalisme vernield en door de afbraakwand aan de
achterzijde was de woning ontoonbaar. Dat zou bij automobilisten wel
eens de gedachte kunnen opwekken dat behoud van de Haringbuis niet
meer de moeite waard zou zijn. De weerstand tegen restauratie bleef over
eind. Omdat de zekerheid over de vaststelling van een definitief
verkeersplan ontbrak waren met name de katholieken in de Bloemendaal
se raad voor een spoedige sloop van de Haringbuis. En terwijl de sociaal
democraten in de raad zich uitspraken voor de restauratie, was het liberale
kamp verdeeld. Zo was ongeveer de situatie toen de raad op 16 mei 1963
met een kleine meerderheid instemde met het voorstel tot beperkte restau-
HENRI SPIJKERMAN
