leverden zich aan dezelfde buitensporigheden over, zonder ooit de
suiker te vergeten.
Op een avond, dat meneer Prudhomme eens erg in zijn humeur was,
kreeg hij een heerlijke ingeving en zei tot zijn zoon:
'Omdat je zoo goed je best hebt gedaan, zal ik je mee naar Tortoni
nemen; dan mag je ze ijs zien eten.'
Ik dacht zoo even aan die platte aardigheid; maar ongelukkig te laat,
om er een les uit te trekken. Wat ben ik toch een sukkel - want ik bén
-&J.- een orgel gaan zien, dat ik niet gehoord heb.
Ik heb in hetzelfde geval verkeerd als de kleine Prudhomme; want een
orgel, al is het dat van Haarlem, ijs, al is het zoo smakelijk als men wil
- men heeft er niet veel aan, als men er enkel naar kijkt.
Toch heb ik er nog iets aan gehad. Men had mij gezegd, dat het
beroemde orgel desverkiezende het geluid van een vogel, het ruischen
van de beek en ook den donder nabootste. Ik voor mij verlang van een
orgel niets anders, dan dat het een orgel nabootst, eenvoudig omdat dit
zijn metier is; en dus was ik niets nieuwsgierig naar al de landelijke
buitensporigheden, waaraan het orgel van Haarlem ten deele zijn
reputatie verschuldigd is.
Het orgel van de
Grote Kerk.
(Kennemer Atlas)
Haerlem Jaarboek 1998
