Regentes bleef ze. In '14-18 bekleedde ze de volgende functies:
bestuurslid Vereniging voor Vrouwenkiesrecht, penningmeesteres van de
Bond van Vrijzinnige Kerken; (ze had er geen zin in, maar 'er was niet
veel keus'), bestuurslid van het lokale bestuur van de Woodbrookers, (ze
'is blij er toe te behoren'), bestuurslid van de Vereeniging tot Instand
houding van de school voor Wijsbegeerte. ('Prettig. Ik hoop dat men niet
meer verwacht dan ik kan presteeren'). Tenslotte zat ze in de commissie
voor de opbouw van de kerk en pastorie in Santpoort. Deze waren in de
nacht van 26-27 februari 1916 geheel in de as gelegd. Mevrouw Wüste van
Spaarnberg stelde onmiddellijk de bewaarschool aan de huidige
Wüstelaan als vervangend kerkgebouw ter beschikking. Onder leiding
van J.Th Cremer van Duin en Kruidberg werd de herbouw vlot ter hand
genomen. Het grootste deel van de kosten zal ook wel door de tabaks
magnaat Cremer gedragen zijn. Henriëtte kreeg als dank voor haar aan
deel in het werk bij de inwijding van de nieuwe kerk op 28 oktober 1917
een kerkboek cadeau.
Tekenend voor de toenmalige maatschappelijke verhoudingen en
Henriëtte's aarzelende behoefte deze te doorbreken zijn de opmerkingen
over haar kennismaking met de verder niet te achterhalen mevrouw
Trouw 'in 't Jan Gijzen deel van Santpoort', waar bepaald niet de nota
belen woonden.
'Hoe wonderlijk trekken wij elkaar aan na ons drie maal gezien te
hebben; wij spreken vertrouwelijk samen. Ze is een zoekende ziel,
kind van orth. familie, die geen vrede kan vinden, 't geloof verloren
heeft en er naar hunkert. Ze komt bij mij hulp zoeken; ik hoop
genoeg voor haar te kunnen zijn'.
Gevoelens van teleurstelling en onzekerheid
Een dagboek is een persoonlijk document, waarin ook negatieve gevoe
lens worden opgetekend. Opmerkingen van teleurstelling komt men
vooral tegen in de jaren voor Willems dood. Tijdens een vakantie in de
Ardennen is de streek 'beeldig mooi', maar de wegen zijn lang en de wan
delingen daardoor 'soms wat eentonig'; of: 'helaas bijna altijd regen Een
pension is soms 'wat burgerlijk'. De kostschool die de ouders De Clercq
voor hun dochter in Brussel hadden uitgekozen was 'een vreselijke
teleurstelling'. Na een opknapbeurt van de huiskamer op Zorgvrij vond
ze 'de stoelen te blauw'. Ze stelde zich alles tevoren veel te mooi voor en
teleurstelling kon dan natuurlijk niet uitblijven.
Ook gevoelens van onzekerheid zijn door het hele dagboek te vinden.
JET VAN VOORST VADER-DUYCKINCK SANDER
