Sonja Boekman 29 december 1922-23 januari 2000 Aan het leven van een markant en eigenzinnig jurist kwam op zondag 23 januari 2000 een eind. Op 78-jarige leeftijd overleed mr. Sonja Boekman. De Heemsteedse was jarenlang advocate in Haarlem en van 1977 tot 1982 ook deken van de orde van advocaten in het Haarlemse arrondissement. In oktober 1983 werd Boekman raadsheer in de Hoge Raad der Nederlanden. Eind 1991, kort voor haar zeventigste verjaardag, nam ze daar afscheid. -359~ Sonja Boekman studeert in 1949 in Leiden af. In nog geen vier jaar haalt ze haar bul. In hetzelfde Leiden promoveert ze in 1956 op een proef schrift over het handelsnaamrecht, een werkstuk dat zelfs een tweede druk beleeft. Intussen is Boekman in 1950 in Haarlem als advocaat aan de slag gegaan. In een tijd dat het lastig is een baan te vinden, reageert ze op een advertentie en kan ze tot haar vreugde beginnen aan een vak dat haar hart steelt. In het begin van de jaren tachtig verschijnt haar naam verschillende keren op voordrachten voor de Hoge Raad. Het trekt ook in Heemstede de aandacht dat ze steeds niet wordt benoemd. Boekman, in december 1991 in Haarlems Dagblad: 'Mijn slager, de goeierd, zei al: niet teleurge steld zijn hoor, de volgende keer lukt het vast wel.' In 1983 is het dan zo ver: Boekman wordt raadsheer. De Hoge Raad mag dan uit 1838 stam men, de Heemsteedse is pas de derde vrouw die tot lid wordt benoemd. Ze belandt tot haar genoegen in de civie le kamer van ons hoogste rechtscol lege. 'Doodeng vond ik het, toen ik in de Hoge Raad werd benoemd. Een soort gevoel alsof je het klooster in ging. Maar het bleek reuze mee te vallen', blikt ze in 1991 terug. 'Hoe ik zelf in beeld ben gekomen? Ik had nogal eens wat geschreven, zat in alle mogelijke commissies, in het bestuur van de juristenvereniging. Op een gegeven moment kom je elkaar tegen. Dan leer je mensen kennen.' Boekman, die onder meer ook deel uitmaakte van het college van regenten van het Elisabeths Gasthuis, NECROLOGIEËN

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Jaarverslagen en Jaarboeken Vereniging Haerlem | 2000 | | pagina 361