Pas onlangs werd ontdekt dat deze practical joke twintig jaar eerder in
1917 vergelijkbaar is beschreven door de auteur F. de Sinclair in diens
boek De kroonprins van Dziboeti. Lang voordat Godfried zijn reportages
vanuit Rome schreef woonde Jan een jaar met de journalist Felix Rutten
op kamers in de Romeinse stad.
Na diverse studies was zijn eerste baan volontair in het raadhuis van
Bennebroek. Later kreeg hij een werkkring als documentalist bij uitge
verij Spaarnestad. Jan Bomans werkte tot 1981 als hoofd van het omvang
rijke fotoarchief der Verenigde Nederlandse Uitgeverijen, voorheen uit
geverij en drukkerij De Spaarnestad. Hij ontwikkelde een uniek opberg- -361-
systeem dat in zijn logische opbouw en eenvoud door iedere leek kon
worden toegepast. Eén van zijn karakteristieke uitspraken was na zijn
pensionering: 'ik begrijp niet dat ik naast alle bezigheden het werk er al
die jaren bij heb kunnen doen.'
Jan Bomans had namelijk vele interesses: politiek, de verkeersproble
matiek, Zoeaven, Frankrijk, geschiedenis, heiligenlevens etc. De aan
dacht voor politiek had hij van geen vreemde. Zijn vader tekende op een
gegeven moment in een Haarlems receptieboek met het onderschrift: 'lid
van de raad, Staten en Kamer'. De praktische politiek van de zoon bleef
nochtans beperkt tot één raadsperiode (1966-1970) in zijn woonplaats
Heemstede als lid van De Boerenpartij, welke in die periode ook nog
leidde tot een splitsing in de Noodraad. In 1982 stond hij kandidaat voor
het Parlement op de lijst van de Rooms Katholieke Partij Nederland en
weer later van de splinterpartij s.o.s. wiens voornaamste beginselen
waren dat wetten nooit overtreden mogen worden en levensrechten
nimmer geschonden. Zijn leven bestond voor een belangrijk deel uit
oppositie voeren tegen overheersende meningen en overmachtige partij
en.
J.A. Bomans publiceerde behalve artikelen in kranten en tijdschriften
bij elkaar vele honderden ingezonden brieven. Met de pen reageren was
voor hem een manier om ergernis van zich af te schrijven, maar evenzeer
was hij bij het onderwerp betrokken wanneer het om verkeersslachtoffers
ging. Wonend in huize 'Elba' aan de Herenweg nabij een verkeers
knooppunt verleende hij menigmaal eerste hulp. Voortdurend trok hij
richting Rijkswaterstaat en andere overheden ten strijde tegen obstakels
als betonnen banden, paaltjes en ander naar zijn mening onnodig straat-
meubilair, die de verkeersveiligheid bedreigden en welke bovendien het
stadsbeeld ontsierden. Hij fungeerde enige tijd als hoofdredacteur van het
tijdschrift De belastingbetaler, officieel orgaan van de Stichting Comité
Vermindering Belastingdruk.
Zijn leven lang was Jan Bomans gefascineerd door frappante toeval-
NECROLOGIEËN
