ligheden. Wat dat betreft geloofde hij heilig in een voorzienigheid. Van de
vaderlandse geschiedenis hadden met name het Oranjehuis en de Tweede
Wereldoorlog zijn bijzondere belangstelling. Over paviljoen Welgelegen
in de Haarlemmerhout, koning Lodewijk Napoleon en andere aristocra
tische bezoekers verscheen in 1996 van zijn hand een rijk geïllustreerd
boek De villa Borghese in het hart van Holland.
En dan was hij nog de broer van Godfried, hetgeen tot drie boekuit
gaven leidde en het erelidmaatschap van het Godfried Bomans Genoot
schap. Op een vraag: 'Bent u (toevallig) de broer van...' repliceerde hij
-362- steevast met de woorden: 'Neen, Godfried was een broer van mij.' De
laatste foto van Jan Arnold Bomans in gezelschap van zijn echtgenote,
enige zoon Arnold én zijn broer Godfried is gemaakt op 12 september 1971
in het Belgische Wervik bij de onthulling van een monument gewijd aan
prins Willem George Frederik, aanvoerder der Nederlandse troepen toen
175 jaar geleden en door toedoen van Jan Bomans opgericht. In 1995 was
hij bij de onthulling van een gedenkteken bij de Moerdijkbruggen als blij
vende herinnering aan de in de meidagen van 1940 omgekomen Neder
landse oorlogsvliegers. Nog in het jaar 2000 onthulde hij een maquette ter
nagedachtenis van prins Johan Willem Friso, die op 14 juli 1711 bij de
Moerdijk verdronk.
Zijn laatste levensjaren verbleef hij eerst in de Janskliniek, daarna in
het verpleeghuis Zuiderhout nadat hij eind 1996 tijdens een diner door
een herseninfarct was getroffen. Ondanks alle door hem gewaardeerde
hulp was het om in zijn woorden te spreken 'behelpen'. Soms flikkerde
zijn geest op met een typisch Bomansiaanse opmerking als: 'Gelukkig
ben ik pas getroffen tijdens het dessert.'
Enkele weken na het verscheiden van Rex Bomans kwam voor hem
het einde. Van zijn broers en zus is nu enkel Wally (geboren 1909) nog in
leven als Zuster Borromée in het klooster in het Zuidlimburgse Rykholt.
Nadat hij zelf tijdens zijn leven een meer dan gemiddeld aantal bezoeken
aan begraafplaatsen had gebracht is zijn stoffelijk overschot op het
Heemsteedse parochiekerkhof Berkenrode aan de aarde toevertrouwd.
Om met zijn eigen favoriete uitspraak te eindigen: 'De aarde telt een
bewoner minder, maar de hemel één meer.'
HANS KROL
Haerlem Jaarboek 2000
