zich op die manier voor de verfilming van Eline Vere. Hoffman had Bella
leren kennen in het Concertgebouw.
Ze bleef met haar 'eeuwenoude' leeftijd graag betrokken bij de jeugd.
Zo kreeg ze op haar honderdste verjaardag een aubade van de kinderen
van de naburige Montessorischool. Maar het liefst bleef ze op de achter
grond. Toen de echtgenote van burgemeester Pop bij Bella's eeuwviering
namens de gemeente op bezoek wilde komen vond ze dat overdreven en
onnodig. Ze vierde haar verjaardagen liever met familie (neef Jan Naeff
en diens vrouw Renée waren haar grote en vertrouwde toeverlaat) en
-182- bekenden. Onder die bekenden waren bijvoorbeeld oud-leerlingen van
haar man, die lesgaf aan de nu veel omstreden hbs aan de Raaks.
Bella wandelde graag en had een ijzersterke conditie. Die hield ze op
peil, zou je bijna kunnen concluderen, door te genieten van shaggies en
lekkere glaasjes port. Ze was een nachtmens; als het kon gesprekken voe
ren en veel lezen. Ze wilde per se bij de tijd blijven. Iedereen zou mogen
wensen op een dergelijke manier de leeftijd der zeer, zeer sterken te
bereiken.
In het Frans Halsmuseum zal men diverse van haar kunstbezittingen
kunnen terug vinden, als herinnering aan een aimabele, kunstzinnige
vrouw: Bella van Tussenbroek-Naeff.
Jan van der Veer
5 augustus 1912-30 maart 2001
Beetje introvert, onwrikbaar en altijd bezig met kunst.
Tot zijn tachtigste stapte Jan van der Veer iedere dag op de fiets voor
zijn dagelijkse gang naar het atelier. Daar daalde de schilder/graficus af
in zijn eigen door olieverf- en sigarettenlucht bezwangerde wereld tot het
etenstijd was. Toen collega en tegenwoordig voorzitter van de Vishal
Harm van Ee het atelier in de Linschotenstraat overnam, moest hij bij de
aanblik van de muren wel even slikken. Doordat Van der Veer tientallen
jaren hartstochtelijk had doorgerookt, zag het atelier, ooit wit, er geel
bruin aangeslagen uit.
Volgens dochter Maaike was hij zo'n typisch kunstenaarstype: 'Een
beetje introvert en altijd bezig met de kunst. Daar leefde hij voor. Nee,
ondanks een flitsende start - toen hij nog op de Rijksacademie zat kreeg
hij de Mr. Johan Cohen Gosschalkprijs, waardoor hij een jaar lang een
aparte loge (atelier) op de academie tot zijn beschikking had - was het
HANS ROMBOUTS
Haerlem Jaarboek 2001
