Wieringa, de schilder, Jan Haak, die historicus is geworden, en er waren
ook een paar jongedames bij. We hielden ons bezig met Lieven de Key en
het begon met onze belangstelling voor oude gebouwen. We maakten
wandelingen en hielden voordrachtjes over de meest verschillende
onderwerpen. Meestal ging het wel over de geschiedenis van Haarlem,
maar ook over muziek en er werd ook muziek gemaakt. Zo tegen het
eind van de oorlog hebben we een bundeling gemaakt van al die stukjes
van voordrachten en dat als een soort handgeschreven boekje aan Hans
cadeau gedaan. Want Hans was altijd de grote animator. Hij nam ons ook
-186- overal mee naartoe. Ik herinner me nog goed dat we eens naar
Amsterdam gingen. Zijn vader had daar een groot assurantiekantoor aan
de Oudezijds Voorburgwal, dus midden in de rosse buurt. Hans gaf ons
een excursie en liet ons al die prachtige oude geveltjes zien. Maar wij
waren in onze puberjaren, dus wij vergaapten ons aan wat er achter de
ramen beneden allemaal te zien was. Dan zei Hans: "Nee, niet daar, maar
daar moet je kijken."'
Tijdens de laatste reünie van de Keyenclub, bij Hans Warnaars thuis,
kwam dat boekje, dat hij altijd als een kostbaar kleinood heeft gekoes
terd, weer boven tafel. De Smidt: 'Waar het nu is weet ik niet, het zou
jammer zijn als het verloren gaat.' Verloren gaat het niet, want neef Jo
hannes heeft het voorlopig onder zijn hoede.
Als monumentenbeschermer bestookte Warnaars menig gemeentebe
stuurder of instantie met brieven over grote en kleine zaken. Dat ging van
de herbouw na de grote brand in historisch Middelburg - waar hij een
groot aandeel in had, omdat hij als hobby de historische binnenstad vrij
wel geheel op kleurendia's had vastgelegd - tot aan de afgewaaide dak
pan van het kerkje in Spaarnwoude, die na zijn brief onmiddellijk weer
werd rechtgelegd om de door Warnaars voorspelde lekkage te voorko
men. Hij kreeg er een persoonlijke dankbriefje voor van de burgemeester
van Spaarnwoude.
Zijn laatste wapenfeit in onze regio was het geheel laten herstellen van
het uurwerk en slagwerk van de klok uit het gesloopte houten klokhuis
van Zocher, dat in Overveen tegenover de Zijlweg stond. Voor dat uur
werk dreigde de schroothoop, maar door Warnaars toedoen kreeg het
een prominente plaats in het gemeentehuis van Bloemendaal.
Fotoverantwoording
De foto's van M.T. Funke Küpper, J.P. Kloos en Bella van Tussenbroek zijn
afkomstig van Fotopersbureau United Photos De Boer bv.
PIET ARP
Haerlem Jaarboek 2001
