oprichter van de Navorscher28', Nayler, die een boekwinkel had en vei
lingen van Engelsche boeken bestuurde. Flowers, Lee enz. Met die hee-
ren had hij een Engelsche soirée opgericht, waaraan Papa ook deelnam.
De Vinkenbaan op Leyduin29' was voor mij - een hartstochtelijk vin-
ker - een bron van genoegen. Vóórdat het koffiedrinken afgeloopen was
holde ik naar de baan en bleef daar tot eenige minuten voor 2 uur want
dan begonnen Lardner's lessen weer. Ik was geen onbeteekenend per
soon aan de vinkenbaan, want ik zag de vinken boven de hooge boomen
van Leyduin aankomen voordat de keep ze zag en mocht iemand, die niet
met het vinken bekend is, dit lezen, dan deel ik hem mede dat er buiten -23-
het huisje in een kooitje een keep'-"1 zit die schreuwt zoodra hij vinken
ziet. De vinker 'Bart Leuven' had mij den bijnaam 'de keep' gegeven en
toen ik 25 jaren later, uit Indie terug gekeerd, bij hem op de baan van
Zeerust51' kwam vroeg hij mij dadelijk of ik nog de 'keep' was. Ik was het
gelukkig nog en kan op mijn tegenwoordigen leeftijd nog ongeloofelijk
ver zien. Na Grootpapa's dood is de baan op Leyduin verhuurd aan Mr.
W. Van der Vliet en toen ik in 1873 daar uit oude affectie een bezoek
bracht vond ik een vreemde vinker en muren waar de witkwast flink was
overheen gegaan. Nu waren die muren vóór mijn vertrek naar Indie in
1852 zwart van de grieksche, latijnsche en hollandsche verzen van
Grootpapa, Papa, oom Jan, de Génestet en anderen en toen ik den vin
ker vroeg naar de reden van hun verdwijnen antwoordde hij mij dat
Mevrouw Van der Vliet had last gegeven er de witkwast overheen te
halen, want had ze gezeid het was zoo'n vieze boel!!! Met een kreet van
verontwaardiging snelde ik den vinkenbaan uit naar Zeerust om in de
armen van Bart Leuven los te barsten, over zulk een schandelijk wanda-
lisme. Ja zei Bart, 'ze vangen er ook niks op Leyduin'!
Bart Leuven was een type en beroemd als vinker op alle vinkenbanen
in de Noord-Hollandsche duinen. Ook zijn naam komt voor in het
beroemde vers van oom Jan van Lennep. Over Bart's middagmaal dat
hem door zijn knappe vrouw werd op de baan gebracht en door hem -
Joost weet waarom - doopspansagie genoemd werd. Het luidt als volgt:
Wat is het hier weer drommels saai,
Er vliegt geen vink noch bonte kraai,
Ja zelfs geen parlekasie
De wind is Noord, het weêr is guur
En Bart verlangt naar twalef uur
Dan krijgt hij doopspansasie.
Hij was arbeider in Leyduin waar hij in hoogen ouderdom overleed even
CHRISTIAAN VAN LENNEP
