zijn dan in de andere woonscholen in het land. Maar een paar jaar later
werd vastgesteld, dat het om een 'vormenspel' ging, 'dat nauwelijks ver
band had met de realiteit van de hulpverlening'.
De dossiers en andere gegevens moesten het mogelijk maken om te
sleutelen aan de bevolkingssamenstelling van het wijkje. De maatschap
pelijk werkers drongen daarop aan, omdat er in hun ogen veel te veel
gezinnen met grote problemen waren.
Parkwijk
-133-
Omdat andere huisbazen niet van plan waren om probleemgezinnen uit
de wijk te huisvesten, werd besloten een geheel nieuw complex neer te
zetten in Parkwijk. Deze nieuwe woonschool zou 62 gezinnen moeten
gaan huisvesten die nog niet echt onmaatschappelijk waren 'doch dit
zouden kunnen worden': de 'betrekkelijk maatschappelijken'. Het wijkje,
ontworpen door professor H.T. Zwiers werd in i960 betrokken, en stond
vanaf het begin bekend als 'asocialenwijk' met alle gevolgen van dien.
Nieuwe, 'wetenschappelijke' schattingen gingen ervan uit dat circa
tien procent van de Nederlandse bevolking in meer of mindere mate pro
blematisch was. In Haarlem ging het dan om circa 3800 gezinnen. Niet
ieder gezin behoefde een speciale aanpak; een goedkope woning zou
De Staalstraat in Parkwijk, 1962. (coll. Kcnnemer Atlas)
THEO KENTIE
