krijgen en eventuele verschillen met de bestaande voegen op voorhand te
kunnen corrigeren.
Na wat experimenteerwerk met kleur en structuur ter plaatse van de
aanheling aan het bestaande werk kon ik beginnen met de eindafwerking
van het geheel. Deze laag heb ik gemaakt van dezelfde speciesamenstel
ling als de uitvlaklaag, met toevoeging van een alkalibestendige rode
kleurstof, die ik vrij licht gekleurd had. Uiteraard heb ik ook tussen deze
lagen voor de hechting weer een verdunde kunstharsdispersie toegepast
volgens de 'nat in nat'-methode. Het aanbrengen van het steenpatroon
moest in verschillende delen gebeuren, omdat de specie een vrij korte -223-
verwerkingstijd heeft en omdat het creëren van steenmotief een vrij
arbeidsintensief werk is. Een groot probleem daarbij is dat je niet exact
kan bepalen tijdens het smeren van de laag, waar de voegen zullen
komen. Daardoor loop je snel het risico dat je een fabrieksmatige steen
motief krijgt, waarvan de stenen precies boven elkaar komen te staan. Dit
probleem heb ik verholpen door vrij onregelmatig te smeren en door
gebruik te maken van gekreukt plastic, dat ik erin wreef en daarna weer
verwijderde. Hierdoor kreeg je de zogenaamde handvorm structuur, die
ik daarna weer afgevlakt heb. Voor de voegen heb ik gebruik gemaakt
van een zelfgemaakt voegijzer in de vorm van het bestaande werk. Na het
verharden van de laag heb ik de voegen wat laten brokkelen (wegsteken),
omdat het anders te plastisch zou overkomen. Op aanwijzen van Martin
Busker heb ik het steenverband kunnen maken op plaatsen waar dit niet
onmiddellijk te herleiden was. Tot slot heb ik de 'stenen' gekleurd door
middel van een sponstechniek met de eerder beschreven rode kleurstof
vermengd met een kunstharsdispersie.
Rest mij nog te zeggen, dat de opdracht voor mij een leuke, uitdagen
de en leerzame opdracht was. Ik hoop dat het naar ieders tevredenheid
is uitgevoerd en dat men nog lang kan genieten, dat dit poortje weer de
sfeer uitstraalt, zoals Lieven de Key het in 1595 bedoeld had.
De oude Catharijnebrug, de oeververbinding tussen Papentorenvest en
Koudenhorn, vormde al jaren een knelpunt. Met zekere regelmaat was de
brug buiten gebruik voor noodherstel. Uiteindelijk kon dat niet meer en
waren drastische maatregelen noodzakelijk. De brug was inmiddels op de
rijksmonumentenlijst geplaatst en de discussie ontstond hoe en in welke
mate de brug hersteld/gerestaureerd kon worden. Een alternatief was vol
ledige vervanging door een nieuw ontworpen brug. De huidige
Catharijnebrug werd in 1902 gebouwd naar ontwerp van de stadsarchitect
CATHARIJNEBRUG
MONUMENTENZORG
