Een jaar of tien, twaalf geleden ontstond er een anti-Hut stemming bij
de club. Hij zat er al te lang en moest plaats maken voor vernieuwers,
voor jonge mensen. Ik heb dat nooit zo begrepen. Het deed geen recht
aan Huts grote verdiensten voor de club en zijn bestuurlijke kwaliteiten.
Veel van die vernieuwers hadden een grote mond over professionalise
ring, maar je zag ze niet op een regenachtige middag bij een lager elftal.
Hut wel. Liever zo'n misschien wat gedateerde voorzitter die weet hoe
een voetbalveld eruitziet en hoe een kleedkamer ruikt, dan die ijdeltuiten
die een grasmat alleen vanuit een skybox aanschouwen. Hut ademde
voetbal uit. Dat mis je tegenwoordig helaas bij menig clubvoorzitter.
H.C. van der Mije
18 december 1927-5 februari 2002
Een libertijnse krantenuitgever van de oude stempel, een echte couran
tier, en altijd een heer. Dat was directeur H.C. (Cees) van der Mije. Een
man die in de jaren dat hij als directeur de scepter zwaaide bij Damiate,
uitgeefster van onder andere het Haarlems Dagblad en de Ifmuider Cou
rant, met een brede belangstelling midden in het leven stond. Zijn aller
eerste aandacht ging uit naar het wel en wee, het voortbestaan van 'de
krant'. Hoezeer hij het zelf ook
graag voor het zeggen had, een
sterke, onafhankelijk redactie acht
te hij daarvoor onontbeerlijk. De
vrije meningsuiting stond bij hem
hoog in het vaandel. Die houding
droeg hij uit en hij dwong er bij de
journalisten respect mee af.
Van der Mije liet zich graag door
anderen overtuigen, woog menin
gen behoedzaam tegen elkaar af,
maar hechtte bovenal waarde aan
zijn intuïtie. 'Vrijheid en improvise
ren bij het maken van een krant
heb ik zo vaak als noodzaak erva
ren,' zei hij in een interview in zijn
eigen krant, toen hij in 1990 met vut
ging. '...en als er dan veel vast gaat
GOVERT WISSE
Haerlem Jaarboek 2002
