ning gekregen die hem ten deel viel. En zowel Nijgh als Bredero hebben
tal van historische, verhalende liedteksten op hun naam - denk aan Jan
Klaassen de Trompetter, aan Land van Maas en Waal. Bij Bredero kwam
de echte erkenning bij de Tachtigers. Albert Verweij zei over Bredero:
'Daar hangen de zon en de regen nog aan.' Geldt dat ook niet voor Nijgh,
wilde Etty maar zeggen.
Dankzij zijn liedteksten zal Lennaert blijven voortleven. Gelijk Jan
Klaassen. 'Want alle kinderen kennen hem - hij is niet dood, hij leeft...'
Toch jammer dat die plaat die hij nog met Boudewijn de Groot zou
maken er niet gekomen is. En nu nooit meer helemaal komen zal. Het
schrijven van liedteksten ging de laatste jaren niet echt vlot. Lennaert had
wel wat anders aan zijn hoofd. Die teksten moesten maar wachten. Hij
had de zorgen over zijn ouders die vervolgens kort na elkaar overleden.
En afgelopen jaar was er zijn huiskat Meneer, die opeens ernstig ziek was
geworden. Meneer overleed slechts een paar weken eerder dan zijn baas
je.
Het graf dat Lennaert met zijn ouders deelt, had er eerst mooi plech
tig, toen verwaarloosd en daarna - op een miniatuurversie van de Jonge
Jacob en twee stenen katten - akelig leeg en kaal uitgezien. Nu staan er
twee grote bakken met violen op. Kennelijk had Lennaert vandaag al ver
jaardagsvisite gehad.
Tja, wat moet je zeggen bij een verjaardag bij een graf? 'Hoi Lennaert.'
Het groepje ontvouwt een deken en begint de plantjes uit te pakken: twee
bakjes narcissen, heideplantjes, iets onduidelijks met lila-kleurige bloe
metjes. Zittend op de deken wordt er driftig overlegd: 'wat moet waar?'
Even later worden met een van het graf van Bart de Graaff geleend
schepje (bedankt Bart) met bijna uitgelaten opgewektheid de plantjes op
het graf geplaatst.
Het klusje is in een goed half uur geklaard. Het groepje kijkt tevreden
rokend naar gedane arbeid. Lennaert Nijgh heeft voor zijn verjaardag een
tuintje op zijn buik gekregen. En dat ziet er zowaar vrolijk uit!
'Er zou nog een vogelhuisje in die boom kunnen,' zegt iemand. Dan
gaat er een fles calvados open en worden meegebrachte glaasjes volge
schonken. 'Op jou Lennaert, op jou. Proost.' Voor het groepje is Lennaert
Nijgh afgelopen 29 januari alsnog 58 jaar geworden.
RICHARD STEKELENBURG
Haerlem Jaarboek 2002
