Ook in landelijke besturen had hij zitting: de Koninklijke Nederlandse
Oudheidkundige Bond, de Bond Heemschut, de Nederlandse Kastelen
stichting en de Stichting Menno van Coehoorn. Ook zijn directeurschap
van de Hollandse Maatschappij der Wetenschappen kan in dit verband
worden genoemd. In zijn streven naar goed taalgebruik paste zijn be
stuurslidmaatschap van het Genootschap Onze Taal. Waardering voor
dit alles kreeg hij eind jaren zeventig door zijn benoeming tot Officier in
de Orde van Oranje-Nassau.
Voorbereid in zijn VNG-tijd, publiceerde Phaff in 1983 een boek Raad-
-272- huis-spreuken: een verzameling van maar liefst 457 opschriften over recht
en bestuur in en op Nederlandse stadhuizen en raadzalen.
Zijn grote liefde voor het Haarlemse stadhuis heeft hij tot het laatst
behouden. Na zijn pensionering begon hij, samen met Piet Jongens, aan
een (nieuw) boek over de geschiedenis van het complex in al zijn aspec
ten, een project dat zij niet meer zouden afronden. In diezelfde jaren
begon Phaff problemen te krijgen met zijn ogen en een langzaam steeds
verdergaande blindheid was het gevolg. Toen de eerste ondertekenaar
van deze necrologie eind 1997 de opdracht ontving tot het schrijven van
een 'standaardwerk' over het stadhuis, stelden Phaff en Jongens al hun
materiaal aan hem beschikbaar. Een bijzonder gebaar. Phaff bleef dit pro
ject in talloze gesprekken met de auteur enthousiast en scherpzinnig vol
gen. Met niet aflatende belangstelling heeft hij zich de gehele tekst, in
allereerste concept en laatste versie laten voorlezen en van commentaar
voorzien.
Het laatste publieke optreden van Hans Phaff was in zijn geliefde stad
huis. Op 23 november 2001 nam hij het eerste exemplaar in ontvangst van
Het stadhuis van Haarlem. Hart van de stad en sprak voor een stamp
volle Gravenzaal een bijzonder dankwoord uit. Velen waren ontroerd
door de woorden van deze aimabele, erudiete en warme man, die door
velen gemist zal worden.
Zijn einde kwam op 13 juli 2002 in het Kennemer Gasthuis, waar hij
enkele weken tevoren was opgenomen na een hartinfarct. Hans Phaff
was onze vriend. Vriendschap is voor eeuwig. Moge hij rusten in vrede.
W.G.M. CERUTTI en A.G. VAN DER STEUR
Haerlem Jaarboek 2002
