Landschapsarchitect Springer had er voor gekozen de weg niet over de
duintoppen te laten lopen maar vlak door het landschap aan te leggen.
Uit het 'Bestek en voorwaarden' komen we te weten dat daarvoor zo'n
ioo.ooo kubieke meter zand moest worden verzet. Ook moesten veel
bomen worden gerooid, maar onnodig struikgewas weghakken of be
schadigen was er niet bij. Voor iedere overtreding zou de aannemer hon
derd gulden op zijn aannemingssom worden gekort. De aannemer moest
ook het gebruik van sterke drank door de arbeiders uitbannen en het
nieuwsgierige publiek weren. Schijnbaar viel de toeloop niet terug te
dringen, want voor een kwartje werden toch toegangskaarten verkocht. 101-
Nadat de eerste aanbesteding achter gesloten deuren tot onenigheid
had geleid, werd die op 28 maart 1919 in het openbaar gehouden. Omdat
alle inschrijvingen boven de begroting uitkwamen, besloot de gemeente
het bestek te wijzigen en een aantal aannemingsfirma's voor een onder
handse aanbesteding uit te nodigen. Het werk werd gegund aan de Bloe-
mendaalse aannemer W. Blankevoort Dzn. voor de som van 190.000,-.
Het grondwerk moest zonder mechanische kracht worden uitgevoerd.
Dus gingen de grondwerkers voor dag en dauw gewapend met spaden,
kruiwagens en handkarren de woeste duinen in. Om het zand sneller te
vervoeren, werden zoveel mogelijk rails voor wiegkarren aangelegd. Bij
daarvoor geschikte hellingen werden ook paarden als trekkracht inge-
Aanleg van de Zeeweg tijdens grondwerkzaamheden, genomen in de richting
Overveen, 1919. (avk, coll. Bloemendaal)
HENRI SPIJKERMAN
