Nederlandsche Israëlitische Hoofdsynagoge naar de Tetterodeweg een
veel goedkopere oplossing zou zijn. De bewoners van de Militairenweg
zouden dan meteen veel minder last hebben van het voortdurende getoe
ter van passerende auto's. Omdat zo'n nieuwe route niet alleen een voor
waarde was voor de exploitatie van de Zeeweggronden, maar ook voor
als er ooit een tram zou komen, werd eveneens tot de aanleg van de
Spoorlaan, zoals deze verbinding vanwege de nabijgelegen spoorlijn zou
gaan heten, besloten. Er was wel een gevaarlijke helling in de bocht naar
de Zeeweg aanwezig, zodat langzaam moest worden gereden.
De Zeeweg was al gauw in trek bij automobilisten en motorwielrijders. -115-
De dagbladen stonden al direct vol met berichten over hun onbezonnen
rijgedrag. De Koninklijke Nederlandse Automobiel Club wilde zelfs wed
strijden op de Zeeweg houden. Omdat alleen een maximumsnelheid voor
wegen binnen de bebouwde kom kon worden voorgeschreven, viel
daartegen niet op te treden. Aan het begin van de Zeeweg postte uit
voorzorgsmaatregelen een verkeersagent ter hoogte van de 'fuik' die bij
Kweekduin was ontstaan.
Zware vrachtauto's wilde men op de gerenommeerde autosnelweg bij
voorkeur weren. In 1924 werd voorgesteld de ene helft van de Zeeweg
voor het autoverkeer en de andere helft uitsluitend voor wielrijders en
wandelaars te bestemmen. Een maatregel op het gebied van de verkeers
veiligheid die niets zou kosten! 'Het was een ramp voor de gemeente dat
die Zeeweg tot stand gekomen was', valt in een raadsverslag van 1924 te
lezen, 's Nachts zou de Zeeweg zelfs worden gebruikt voor het inrijden
van nieuwe auto's. Indien de politie niet afdoende kon optreden, dan
moest de weg maar voor het verkeer worden afgesloten, zo luidde de con
clusie.
In de jaren dertig werd het middengedeelte dat bestemd was voor de
oorspronkelijk geplande trambaan door fietsers in gebruik genomen. Nog
voor de Tweede Wereldoorlog zou de hele Zeeweg door directeur publie
ke werken De Jong worden gereorganiseerd.
De naam Zeeweg werd pas bij raadsbesluit van 21 juni 1928 officieel
vastgesteld. Aangezien de weg ondanks alle kritiek zo'n geweldig pres
tigeobject bleef, schreef de gemeente dadelijk na de annexatie in 1929 een
prijsvraag uit voor een nieuw bestuurscentrum met wat woningbouw aan
het begin van de Zeeweg. Het oude raadhuis van de Haarlemse architect
J.D. Zocher jr. stond door de grenswijziging namelijk net iets té dicht bij
de grens met Haarlem. Hoewel een aantal landelijk bekende architecten
meededen, zou de economische crisis alle plannen doen mislukken. 16>
Intensieve bebouwing langs de Zeeweg is in de praktijk vrijwel niet van
de grond gekomen. Dat was geen vanzelfsprekende zaak. De strijd om
HENRI SPIJKERMAN
