bij verschillende bedrijven deed Ab Franken zijn intrede in het familie
bedrijf, waarin hij gaandeweg steeds meer taken van zijn vader overnam
tot hij er in het oorlogsjaar 1942 alleen voor kwam te staan, omdat zijn
vader door de Duitse bezetter was geïnterneerd. Dit was gebeurd als straf,
omdat het bestuur van de epilepsiecentra 'Meer en Bosch' en 'Bethesda-
Sarepta', waarvan vader Franken als vice-voorzitter deel uitmaakte, de
patiënten had geëvacueerd ter voorkoming van maatregelen, waarmee de
lijders van deze ziekte door de nazi's werden geconfronteerd.
Ab leidde het bedrijf door de moeilijke periode in en vlak na de oor-
-206- log heen, zodat in 1948 temidden van al het personeel 'met aanhang' in
de Haarlemse stadsschouwburg het 50-jarig bestaan kon worden gevierd.
'Mijnheer Ab' was een bijzonder sociaal voelend werkgever: hij gaf in de
oorlogsperiode velen onderdak en was de eerste in de bedrijfstak, die op
eigen initiatief een 'personeelskern' opzette, een voorloper van de later
verplichte ondernemingsraad. Het was een tijd van hard werken, zes vol
le dagen en soms ook nog een deel van de zondag. Als de supermarkten
in Zandvoort door mooi weer sneller dan verwacht door hun zondagse
voorraden heen waren, rinkelde thuis de telefoon. Franken belde dan niet
een medewerker, maar ging zelf de bakkerijen langs om het nog aanwe
zige brood op te halen, zodat de hongerige Amsterdammers op het strand
weer gevoed konden worden.
In de jaren vijftig voorzag Franken ontwikkelingen in de markt van
meel en brood, die een verticale integratie onvermijdelijk maakten. Hij
verkocht daarom in 1952 het bedrijf aan de Meelfabriek 'de Sleutels' in
Leiden, welke later onderdeel zou worden van de Meneba, doch bleef op
verzoek van de directeur H.J. de Koster (de latere Minister van Defensie)
zijn managementtaken vervullen. Twee jaar later legde hij na een andere
fusie deze taken neer. De verkoop van de onderneming bleek een visio
nair besluit te zijn geweest, want binnen een periode van vijf jaar was
geen van de industriële bakkerijen in Nederland meer zelfstandig.
In de avonduren was Franken actief voor de publieke zaak; hij ver
vulde functies in de Nederlands Hervormde Kerk (diaconie en kerk
voogdij) en bij de Vereniging Protestantse Scholen te Heemstede. Als
werkgever droeg hij ook bij aan de organisatie van de bedrijfstak. Hij zat
zowel in het hoofdbestuur van de 'neutrale' Vereniging van Werkgevers
in het Bakkersbedrijf als in dat van de Christelijke Werkgevers
Vereniging. Tevens had hij zitting in de Kamer van Koophandel en was
commissaris bij de Nutsspaarbank.
Bij zijn terugtreden uit het familiebedrijf - Franken was toen 48 jaar -
leek het of er voor hem en zijn gezin een ander levenspatroon zou ko
men. Dat was echter allerminst het geval. Er kwamen wel mogelijkheden
Haerlem Jaarboek 2003
