vuistgevechten door de jongens werden gegeven en die tijdens de les
sen als provoost werd gebezigd. Echter naar luid der overlevering
meer bij de lessen van meisjes dan bij die van jongens. Zooveel is
zeker dat het hooge uitzondering was wanneer een jongen door
Vestdijk bij een arm werd genomen en in de provoost gestopt, want
Vestdijk had orde bij zijne lessen en alle jongens mochten hem graag,
èn wegens zijn vroolijke, levenslustige manier van onderwijs, waaruit
elk begrip van forschheid en ruwheid was gebannen, èn wegens zijn
persoon zelve. Die persoonlijkheid was slechts bij een zeer gering
aantal Haarlemmers onbekend. De overgroote meerderheid kende
die kleine gestalte, met dien korten, forschen romp en die lage
schouderbladen glooiend naar een breedgebouwden rug; men kende
IÖ2
Simon Vestdijk, (coll. Letterkundig Museum, Den Haag)
Haerlem Jaarboek 2004
