restanten ijs bezorgd kregen. Een ijsje was toen nog iets heel bijzonders.
In de mooie kamer van het hotel, de balkonkamer boven de ingang,
logeerde iedere winter gedurende enkele maanden freule Willink van het
Huis te Bennebroek. Haar huis was 's winters te koud om te bewonen.
Zij liet vanwege die kou bij ons tailleurkostuums maken, met rokken tot
op de grond, meestal in het 'peers' (paars).
In de oorlogsjaren 1943 en 1944 woonde mijn moeder in deze kamer,
omdat zij uit Scheveningen moest evacueren. Vanuit haar kamer kon zij
in ons bovenhuis haar kleinkinderen voor de ramen zien spelen. Toen ik
in 1956 ons pand Kruisstraat 7 verbouwde tot winkel, hebben wij gedu
rende enkele maanden de verkoop gedaan vanuit de grote zaal van Hotel
Funckler. De verkoop was toen heel goed, vermoedelijk omdat vele
Haarlemmers dit vermaarde hotel wel eens van binnen wilden zien, want
als hotel was het op sterven na dood en kort na 1956 werd het dan ook
opgeheven.
Het huis naast Funckler, nr. 6, was een stijf huis. Ramen met houten
horren die 's avonds altijd dicht gingen. Ook de gordijnen waren altijd
Vlaggen in de Kruisstraat tijdens de Onafhankelijkheidsfeesten van 1913.
Geheel rechts Kruisstraat 13. In het midden van de rij Kruisstraat 7. (foto J.
Pörtzgen)
Haerlem Jaarboek 2004
