Tot zover het idyllisch beschreven uiterlijk aanzien van de instelling,
waarbinnen het kinderleven in de verschillende groepen zich desalniet
temin volgens strenge regels afspeelde. 'Het is noodzakelijk, dat van deze
regels zo min mogelijk afgeweken wordt en dat zij voor alle groepsleden
gelden', verwoordde dezelfde stagiaire het opvoedingsbeleid van de
instelling, daaraan toevoegend: 'juist deze kinderen die zoveel "vrij" gela
ten zijn, hebben er behoefte aan hun grenzen te weten'. Die kinderen om
wie het gaat, komen, volgens het verslag van een andere leidster in oplei
ding die vier jaar later stage liep in het Coen Cuserhuis: 'uit verwaarlo
zende milieus, maar vooral ook van gescheiden ouders'.
Hoe modern een aantal veranderingen ook waren die plaatsvonden in
de eerste twee decennia na de tweede wereldoorlog, sommige zaken ble
ven zeer traditioneel. Mevrouw G.D. Bredius-Gockinga, die al meer dan
veertig jaar lid is van de Regentschap, waarvan de laatste dertien jaar als
voorzitster, herinnert zich de sfeer van de maandelijkse vergaderingen
toen zij in 1963 aantrad als 'zeer formeel'. In een interview vertelt zij uit
voerig over de sfeer van de vergaderingen:
'De stijlvolle omgeving droeg daartoe bij. De heren zaten bij de voor
zitter en de dames onderaan de tafel bij de directeur. De voorzitter
opende met gebed (dat zijn we overigens blijven doen, al is het gebed
wat aangepast aan de tijd). Ik was verreweg de jongste, net dertig
jaar. Mijn bijdrage was onder andere het verzorgen van de thee.
Naast mijn stoel stond een theestoof met een rood koperen ketel met
warm water, op tafel het zilveren theeservies. Op de eerste vergade
ring zei de voorzitter dat ik één maal aan de aanwezigen mocht vra
gen wat ze in hun thee wilden en dat ik het dan moest weten. De
vergaderingen begonnen zonder directeur. Er zouden eens punten
kunnen zijn die beter zonder directie besproken konden worden!
Hierna mocht een van de regenten op de bel drukken om de direc
teur te laten weten dat hij verwacht werd. Dan deed de directie ver
slag over het wel en wee in het huis. De voorzitter met enkele leden
besliste ook mee over de opname van de pupillen. Zij kregen alle
stukken en hadden een grote inbreng in het opnamebeleid.'24)
De regentessen hadden nog lang een eigen specifieke taak. Met de
adjunct-directrice voerden zij regelmatig overleg over huishoudelijke
zaken, aanstaande evenementen en verjaardagen. Als een kind jarig was
kocht een van de regentessen, na overleg met de groepsleidster, een
cadeautje en ging vervolgens op verjaarsvisite. Steevast kreeg ze dan ook
het eigen kastje van het jarige kind te zien, keurig opgeruimd voor de
Haerlem Jaarboek 2004
