ten en was een zeer actieve, sociaal
vaardige leerling, had vele vrienden en
speelde in het schoolvolleybalteam.
Sociaal gezien was het een moeilijke
tijd, er heerste economische crisis en
de oorlog stond een verdere studie in
de weg.
Na de oorlog wilde hij rechten gaan
studeren, maar daartoe moest hij eerst
-240-staatsexamen klassieke talen doen.
Met een bevriende leraar klassieke
talen, de heer Kloosterman, haalde hij
dit in één jaar.
In 1950 trouwde hij met Hendrika
Wilhelmina Wolkers; ze zijn 55 jaar
getrouwd geweest en uit hun huwelijk
werden zes kinderen werden geboren. Naast de drukke werkzaamheden,
die een gezin met zich meebrengen, begon hij een avond-weekendstudie
Rechten aan de Vrije Universiteit van Amsterdam. Hij werkte toen in
Arnhem bij de provincie Gelderland. Toen hij werk vond bij de Provincie
Noord-Holland verhuisde het gezin naar de Laurens Reaallaan in
Haarlem. Naast zijn werk werd hij Kantonrechter plaatsvervanger in het
arrondissement Haarlem bij de nevenzittingsplaats Hoofddorp. Kort
daarop verruilde hij zijn baan bij de provincie voor het rechtersambt in
het arrondissement Alkmaar. Na acht jaar rechter in Alkmaar te zijn
geweest, werd hij vice-president bij de rechtbank te Den Haag. Toen hij
in 1991 70 jaar werd ging hij met pensioen.
Tijdens zijn pensioen wilde hij nog wat doen met de ervaring en ken
nis die hij had opgedaan gedurende de achtentwintig jaar dat hij lid was
geweest van de rechterlijke macht. Vanuit deze ervaring sprak één
onderwerp hem erg aan; 'Het aanbod van getuigenbewijs'. Hoewel het
eerst de bedoeling was hier een artikel over te schrijven in een of ander
vakblad, groeide zijn werk uit tot een proefschrift. Een proefschrift waar
hij uiteindelijk ruim vijf maanden na zijn dood postuum op zou promo
veren.
Naast zijn werk was Reisig jaren actief als scriba van de Hervormde
kerk aan de Ramplaan. Hij deed dit met veel toewijding en plezier. Ook
bekleedde hij de functie van commissaris en juridisch adviseur voor het
bestuur van woningbouwvereniging Patrimonium. Ter gelegenheid van
het 75-jarig bestaan van de woningbouwvereniging schreef hij in de eer
ste jaren van zijn pensioen de jubileumuitgave 75 Jaar woningstichting
Haerlem Jaarboek 2005
