In die lijn onderneemt hij ook de samenstelling van een bestandscata logus van de verzameling schilderijen, die nog moet verschijnen. Zijn aandacht gaat ook uit naar het publiek, reden om een Vereniging van Vrienden op te richten, die uitermate succesvol is en zijn werk op tallo ze manieren ondersteunt en bovendien een nieuw sociaal elan in het museum brengt. Het bewees eens te meer hoe inspirerend en enthousias merend hij was, een uitstraling die voor velen belangrijk is geweest. Hij organiseert met zijn staf en hulp van buiten een aantal grote ten toonstellingen, 'Portretten van Echt en Trouw' (1986, samen met prof. Eddy de Jongh), 'Schutters in Holland' (1988), 'Frans Hals' (1990), 'Judith -251- Leijster' (1993), 'Trots van Haarlem' (1995), terwijl zijn belangstelling ook uitging naar Haarlemse schilders als Verwey en Jacobus van Looy, over wie eveneens tentoonstellingen werden samengesteld. Zijn afscheidsten- toonstelling in het najaar van 2000 'Kinderen op hun mooist', was een van de ontroerendste, mooiste (en ook financieel succesvolste) tentoon stellingen die hij realiseerde. Derk Snoep was een ongewoon mens, een bevlogen man, zeer kritisch, soms op het cynische af. Hij was geïnspireerd, ongelofelijk humoristisch en vrolijk, taalvaardig, vooral eerlijk en trouw aan zijn principes. Hij las veel Russische schrijvers en historische publicaties, maar genoot evenzeer van de 'Bold and the Beautiful'. Zijn sociale vaardigheden waren groot, maar werden weer afgeremd door zijn verlangen naar rust en eenzaam heid, weg van de ordinaire wereld, die hem zo vaak kwelde. Zijn uiter sten verenigden zich in een zeer affectieve en gevoelige levenshouding; hij was een werkelijke vader, grootvader en vriend. De dromerige Oblomov uit de gelijknamige roman van de Russische schrijver Ivan Gontsjarov was zijn favoriete personage. Net als Oblomov kon Derk Snoep uren zitten dromen en nadenken over het ideale leven. De wijs heid waarmee hij zijn fatale ziekte onder ogen zag was indrukwekkend en weerspiegelde een vitale, innerlijke ontwikkeling, die van dat ideaal in het perspectief van het sterven werkelijkheid wist te maken. Met de in vol bewustzijn genomen en jaren lang voorbereidde beslissing tot euthanasie, was zijn einde waardig, rustig, helder en vol overgave aan leven en ster ven, iets meer dan een week na het overlijden van zijn tweelingbroer. ERIK A. DE JONG NECROLOGIEËN

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Jaarverslagen en Jaarboeken Vereniging Haerlem | 2005 | | pagina 253