teur een duidelijke mening had over beddenreductie. Frans werd lid van de commissie Festen die een advies heeft uitge bracht over de herstructurering van de gezondheidszorg met een sterke regionalisatie van deze zorg en een echelonnering in thuishulp en wijk- gezondheidszorg, eerste en tweede lijn alsmede een beddenreductie -253- voor de ziekenhuizen naar de be kende vier promille-norm. Dit betekende ook voor de regio Haarlem een forse teruggang in het aantal ziekenhuisbedden en een samenwerking tussen de vijf toen malige algemene ziekenhuizen, die uiteindelijk heeft geleid tot het KennemerGasthuis en het Spaarne Ziekenhuis. Ondanks een dreigende bouwstop lukte het Frans voor zijn deo ziekenhuis in Haarlem-Noord gefaseerd nieuwbouw te realiseren. Frans werd gevraagd lid te worden van de commissie Langemeijer die moest adviseren over de Dennendalaffaire in de Willem Arntsz Stichting waar Carel Müller en de zijnen op uitdagende wijze demonstreerden dat de zwakzinnige ook een mens is die in alle opzichten zelfstandig moet kunnen functioneren. In het nog prille kabinet Den Uyl veroorzaakte de affaire bijna een kabinetscrisis. In 1976 wordt Frans gevraagd voor de functie van voorzitter van de sectie verpleeghuizen van de Nationale ziekenhuisraad, waarna hij in 1977 voor een periode van tien jaar voorzitter van de nationale zieken huisraad wordt. In combinatie met zijn functie bij de stichting Sint- Joannes de Deo vormde dit een zware belasting, doch hij genoot er van en het streelde ook een tikkeltje zijn ijdelheid. Met veel plezier vervulde hij ook de functie van president van de EEG-ziekenhuiscommissie in Brussel en zijn bestuurslidmaatschap van de International Hospital Federation in Londen. Hij bereidde de vergaderingen altijd goed voor en als voorzitter was hij geduldig, charmant en slim. Zonodig werd de besluitvorming aangehou den om nog enig massagewerk te verrichten. Hij was altijd onberispelijk gekleed en zorgvuldig in zijn woordkeus, zoals het een goed voorzitter betaamt. Bij persoonlijke gebeurtenissen, plezierige, maar ook verdrietige was NECROLOGIEËN

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Jaarverslagen en Jaarboeken Vereniging Haerlem | 2005 | | pagina 255