Jan A.H. Kievit.
van de Nederlandsche Unie zonder daar zelf lid van te zijn. Nadat de
Duitsers op 5 juli 1941 alle politieke partijen hadden verboden, behalve de
nsb, mocht de Unie van hen blijven bestaan. Al snel had de Unie hon
derdduizenden leden, hier kon men nog legaal zijn anti-NSB gevoelens
laten blijken. Toen Duitsland Rusland aanviel en de leiding van de Unie
weigerde deze aanval te steunen, werd ook zij op 14 december 1941 ver
boden.5'
Jan was toen echter al het land uit. Op 26 oktober 1941 had hij, in het
diepste geheim, aan zijn zus verteld dat hij op 5 november weg zou gaan,
anders aldus haar dagboek 'krijgt hij de kogel'.6' Meer kreeg ze niet te
horen en ze mocht het niet aan haar ouders vertellen. Op 5 november
vertrok Jan naar school, maar hij kwam niet terug. Ook Raf Latte bleek
te zijn verdwenen. De volgende dag arriveerde nog een levensteken in de
vorm van een ansichtkaart, later op de dag gevolgd door een plant met
daaraan een kaartje 'Jan'. Dat was alles waarmee de familie het moest
doen. Tot er op 7 maart 1942 een brief uit Graz (Oostenrijk) binnenkwam.
Jan was lid geworden van de ss, maar wilde nu terug naar huis. Als zijn
vader een brief zou zenden aan zijn commandant, dat hij tegen diens zin
was toegetreden, zou hij als minderjarige ontslagen kunnen worden. Ook
bij de familie Latte bleek een brief met dezelfde strekking te zijn aange
komen.
Jan en Raf Latte hadden het van enige werkelijkheidszin gespeende,
naïeve plan opgevat om zich te melden bij de ss in de overtuiging dat ze
daar wel vliegenier konden worden. Daarna zouden ze naar Engeland
vliegen en de strijd tegen Duitsland opvatten! Tot de kerst van 1941 kre
gen beide jongens hun basisopleiding in Sennheim (tegenwoordig Cernay
in de zuidelijke Franse Elzas), vervolgens gingen ze naar Graz voor hun
Haerlem Jaarboek 2006
