van een nog hogere Duitse autoriteit, namelijk op die van Arthur Seyss-
Inquart, de Duitse Reichskommissar für den Besetzten Niederlanden. De
kans bestaat dat Zwarts brief in eerste instantie aan hem was gericht en
dat Schroder alleen maar extra druk uitoefende. Maar het is ook moge
lijk dat de Reichskommissar in actie kwam naar aanleiding van een ande
re NSB-autoriteit. Als dat zo is, te denken valt aan Plekker, dan heeft het
geen sporen nagelaten. Het enige spoor dat werd aangetroffen is de brief
van Zwart. Maar inmiddels was op i december Hermann Neumeyer al op
weg naar Haarlem.
-139-
De Kriminalrat
Hermann Neumeyer, geboren op 23 december 1901 in Schmillinghausen
was als Kriminalrat (laten we zeggen een soort hoofd van de recherche)
in dienst bij de Amsterdamse Aussenstelle van de Sicherheitsdienst (sd)
die onder bevel stond van Willi Lages. Hij zou gedurende de bezetting
meerdere malen in Haarlem opduiken als er een onderzoek werd inge
steld, waarbij Duitse belangen betrokken waren. Zo deed hij eind januari
1943 onderzoek naar aanleiding van de aanslag op korporaal Bamberger
aan de Verspronckweg.22'
Neumeyer begaf zich naar het Haarlemse politiebureau waar hij zich
door Woud de processen-verbaal in de zaak Kievit liet overhandigen en
ging toen naar rechter-commissaris Muller voor hetzelfde doel. Hij stel
de een onderzoek in op de plaats van het delict en ging naar de foren
sisch geneesheer die sectie had verricht op de stoffelijke resten van
mevrouw Van der Reep-Mlynczak. Na een korte inspectie daar gaf hij
toestemming het lijk te kisten en aan de familie beschikbaar te stellen.
Vervolgens ging hij naar het Huis van Bewaring waar hij Jan Kievit op
haalde en meenam naar Amsterdam.23'
Het onderzoek van Neumeyer heeft in de zaak Kievit in engere zin
niet veel andere dingen aan het daglicht gebracht dan dat van de
Haarlemse politie. Op het beruchte bureau van de sd aan de Amster
damse Euterpestraat verhoorde hij, met behulp van een tolk, de getuigen:
Van der Zande, Van der Veldt, vader en zoon Van der Reep (de echtge
noot van de overledene) en Jan Kievit sr., de vader van Jan. Het meest
opvallende verschil was dat Neumeyer enige tijd serieus twijfelde aan
Jans toerekeningsvatbaarheid. Dat trad aan het licht bij het uitvoerige
verhoor van Van der Zande. De wijkagent kende de jongen goed, maar
hij had de indruk dat hij niet helemaal normaal was:
JAAP VOGEL
