Gedreven stortte hij zich op betere patiëntenbegeleiding en patiën
tenzorg. Hij maakte veel werk van de fto's, een overlegorgaan
waarin huisartsen werden geïnformeerd over nieuwe ontwikkelin
gen in de farmacie. Ook trad hij een aantal jaren op als consultant
voor farmaceutische bedrijven als Organon en Glaxo.
Naast de apotheek bleef hij actief in de muziek. Van 1978 tot
1983 was hij vibrafonist in het eigen kwartet Monte Sauza, dat in
1982 het nos Jazz Festival won. Van 1983 tot 1988 speelde hij ma
rimba in Sambra, een Latin jazzformatie rond drummer Lucas van
Merwijk. Van 1987 tot 1991 deed hij mee aan multimedia perfor
mances met de groep 'de aantAsting', de eerste electronische for
matie waarvan hij deel uitmaakte. De groep was gesticht door de
componist Ernst Oosterveld. Hans Asselbergs kocht een electro-
nisch mallet keyboard - kat - dat het mogelijk maakte om o.a, via
samples te 'schilderen' met geluid.
Hans Asselbergs leefde ruim vijftien jaar twee levens tegelijk,
waarvan het ene hem echter veel beter paste dan het andere. Hij
was gelukkig, toen hij - aan het begin van de jaren tachtig - met
een keurtroep uit de Nederlandse slagwerkerswereld een reis
maakte naar New York en op de momenten dat hij muziek maakte,
maar het apotheekwerk stemde hem steeds somberder, ook al door
de beperkende regelgeving in de farmacie; hij voelde zich onvrij,
omdat hij niet kon zijn wat hij eigenlijk was. Zich terugtrekken uit
de apotheek en helemaal in de muziek gaan, was niet zonder meer
mogelijk, omdat hij vrouw en kinderen een gerieflijk bestaan wilde
garanderen. Het fraaie huis aan het Florapark herbergde drie kin
deren - Gustan, Pelle en Fay - die muzikaliteit en creativiteit in
hun genen en hun opvoeding meekregen.
Tijdens een eenzame bezinningsweek op Texel in 1991 ontdekte
hij de muziek van Ligeti. In datzelfde jaar zat hij een tijdje met blu
esgitarist Rob ten Bokum in Frankrijk om te componeren. Steeds
meer waren zijn activiteiten erop gericht om tezijnertijd vrij te zijn.
In het voorjaar van 1993 kreeg Hans Asselbergs een uitzonderlijke
en levensbedreigende ziekte (osteomelitis), waarvoor hij een half
jaar in het ziekenhuis lag en een half jaar moest revalideren. In de
nacht voor zijn tweede operatie besloot hij de apotheek vaarwel te
zeggen als hij deze crisis zou overleven. Het duurde nog tot 1996,
maar toen begon hij zijn nieuwe leven als componist. In 1995 had
hij al het Concert voor boot, brug en bus voor groot mannenkoor
geschreven (voor de opening van een door broer Thijs ontworpen
brug over het Spaarne - de 'Verfroller'). Daarna volgden '3 met 5'
NECROLOGIEËN
