In de omgeving van Haarlem was ze lid van een aantal monu
mentencommissies (Akersloot (1998-2000) en Amstelveen (2003-
2005)). Ze was geruime tijd lid van de Noord-Hollandse Welstands
commissie en lid van de Commissie Stedelijk Schoon van de
gemeente Velsen (1995-2004). Vooral deze laatste commissie deed
ze met veel plezier. In 1997 voerde zij de eindredactie voor de
publicatie Monumentenrapport Nieuw IJmuiden. Voor het Steun
punt Cultureel Erfgoed Noord-Holland werkte Loes aan het opstel
len van de gemeentelijke monumentenlijst Velsen Noord en Zuid
(2000) en die van Zaanstad (2002-2004). In 2001 actualiseerde zij de
redengevende beschrijvingen voor de gemeentelijke monumenten
lijst van IJmuiden (Oud en Nieuw Havens en sluizen), Driehuis-
Velserbroek, Santpoort en Velsen. In maart 2005 was zij betrokken
bij de Werkgroep Stedenbouw Centrumplan IJmuiden.
Vanaf 2001 hadden wij een vaste plek in Frankrijk, vanwaar we
altijd met nieuw opgedane energie terugkwamen. Wij trouwden
eind 2002. Inmiddels was ik weer aan de slag bij de gemeente Haar
lem en was het gemeentelijk bureau monumentenzorg opgeheven.
Gaandeweg begreep ik er niets meer van en bereikten mijn motiva
tie en interesse een absoluut dieptepunt. In 2004 volgde opnieuw
problemen met de gemeente Haarlem, een periode van ziekte en,
uiteindelijk, in 2006 eervol ontslag. Het was voor Loes toch al een
heel drukke periode, waarin deze extra onrust niet bevorderlijk was
voor haar privérust. Ook bij haar raakte toen de energie geleidelijk
aan op.
In het voorjaar van 2004 verlieten wij Haarlem en kochten een
nieuwbouwhuis in Vianen. Ons geliefde huis in de Kleine Hout
straat kwam te koop. De moeder van Loes sukkelde de laatste jaren
met haar gezondheid en overleed op 4 november 2004. Loes ver
loor daarna sterk aan gewicht, maar dat viel bijna niemand op of
we dachten dat de afgelopen tijd daarvan de oorzaak was. We let
ten misschien niet goed op en toen zij in juli 2005 plotseling haar
stem kwijt raakte kwam zij bij de longarts terecht. Die had een
onheilstijding voor haar en voor ons: Loes was ongeneeslijk ziek,
longkanker met uitzaaiingen. In het avl in Amsterdam, waar een
geweldig team mensen haar niet in de steek liet, werd zij gedurende
anderhalf jaar liefdevol behandeld. Met welk een moed en geduld
onderging ze dat. Tussen de behandelingen door ontsnapten we,
samen met familieleden en vrienden, naar Frankrijk waarvan Loes
steeds zei dat ze zich daar goed voelde in tegenstelling tot Neder
land; daar was ze immers ziek! Tijdens de zomer van 2006 gaf Loes
JAARBOEK HAERLEM 2007
