len, achterwaarts rijden, letters trekken en nog andere verrichtingen.
In het midden bevonden zich de beide banen van 150 meter lengte,
waarop twee tegenstanders zouden kampen, wie van hen op schaatsen
nummer één aan den eindpaal zou zijn. Mr. Tjepke Muiier had als ge
boren Fries de gewoonte een paar zijner landgenooten uit te noodigen
bij deze wedstrijden tegenwoordig te zijn en er aan deel te nemen. En
deze Friezen waren het, die zonder uitzondering met de prijzen in geld
er van doorgingen; wat aannemelijker gezegd, naar Friesland terug
keerden. Het is nog nooit gelukt om op het z.g.n. korte eind een Fries,
als het een wedstrijd gold, op de schaatsen voorbij te gaan, zelfs bij de
zorgvuldigste opleiding daartoe van den tegenstander. Ze reden echter
niet, maar liepen op het ijs, wat men 'klauwen' noemde. Het was een
waar feest voor de Haarlemmers, als weer de hardrijderij op schaatsen
plaats vond. Beide oevers van den singel stonden dan opgehoopt met
toeschouwers en men zag er steeds naar uit, dat nog eens de eerste
prijs door een Haarlemmer zou worden behaald.
Op een keer komt de Heer Muiier bij mijn oom den winkel instap
pen met de woorden tot deze: 'Broekmeijer, jij moet ook lid van de IJs
club worden', en dit vond mijn oom zoo vereerend, dat hij terstond toe
hapte. Toen hij nu eens in de gelegenheid was, den wedstrijd op
schaatsen bij te wonen en zich, met een lint in de Haarlemsche kleuren
getooid, tusschen de leden in op schaatsen voorbewoog, stond de
heele familie onder de toeschouwers bijeen om van de eer getuige te
zijn.
In een vergadering der leden van de IJsclub Haarlem en Omstreken
kwam het bericht van het aftreden van den Voorzitter in behandeling.
En, jawel, mijn oom als altijd, vroeg terstond het woord. Hij stelde
voor, den Heer Muiier voor de vele goede diensten, door hem aan de
vereeniging bewezen, dank te zeggen.
Mr. Tj. Muiier heeft zich in den tijd van den Fransch-Duitschen oor
log onderscheiden door ook in Haarlem een keurvereeniging van
scherpschutters op te richten. Deze scherpschutters droegen een witte
uniform en hadden zoo iets als een steek op als hoofddeksel. Bij gele
genheid van een wapenschouw stonden zij op den rechtervleugel van
de overige troepen. Mr. Tjepke Muiier droeg dan ook een prachtige
witte krijgskleedij. Een vederbos van glanzende zwarte veeren op zijn
steek. Hij was de aanvoerder deezer afdeling scherpschutters en regel
de alles tot in onderdeelen. Zoo ging het verhaal, dat hij door een
onder-adjudant van het krijgsvolk te voet zich liet onderwijzen in de
JAARBOEK HAERLEM 2008
