Maar de belangrijkste conclusie die Jacqueline Heijenbrok en Guido
Steenmeijer uit hun onderzoek konden trekken is wel die van de iden
titeit van de ontwerper van Welgelegen.
Wie is de architect van Welgelegen en wie nam het initiatief
tot de bouw ervan?
Tot op de dag van vandaag zijn er geen bouwtekeningen gevonden van
Hope's huis aan de rand van de Haarlemmerhout. Over de oorzaken
daarvan kan alleen maar worden gespeculeerd. Een van de veel ge
bruikte verklaringen is dat Hope het dossier van de bouw tijdens zijn
vlucht naar Londen heeft meegenomen en dat het daar is zoekgeraakt.
Het ontbreken van de bouwtekeningen, contracten en corresponden
tie over de bouw heeft de gemoederen vaak bezig gehouden. Al veertig
jaar na de bouw van Welgelegen bleek de naam van de architect niet
(meer) bekend te zijn.
Maar ook in die tijd werd het on-Hollandse gebouw als een uitzon
derlijk monument gezien waardoor het de aandacht trok van de Gentse
architect Pierre Jacques Goetghebuer. Die publiceerde in 1827 zijn
Choix des Monuments, Edifices et Maisons les plus remarquables Du Royau-
me des Pays-Bas. In dit boek noemde Goetghebuer Michel de Triquetti
(1748-1821) als de ontwerper van Welgelegen. Triquetti was de consul
van het Koninkrijk Sardinië in de Republiek der Nederlanden, een be
kende van Henry Hope en tevens een groot liefhebber van kunst en ar
chitectuur. Volgens Goetghebuer zouden zijn ontwerptekeningen voor
het gebouw zijn uitgewerkt en uitgevoerd door een jonge architect uit
Dendermonde: Jean Baptiste Dubois (i762-r85r). Gedurende de 150
jaren die volgden werd deze aanwijzing geaccepteerd en overgenomen
in publicaties. Het duurde tot ^75 voordat deze visie openlijk in twij
fel werd getrokken.
De vermaarde architectuur-historicus prof. dr. Engelbert H. ter
Kuile publiceerde een artikel waarin hij nadrukkelijk beweerde dat het
gebouw ontworpen moest zijn door een Nederlandse architect en hij
wist ook welke: Leendert Viervant, de architect van o.a. Teylers Mu
seum en van Teylers Hofje.14) Naar aanleiding van dit en nog twee ande
re artikelen die Ter Kuile over dit onderwerp schreef15) ontstond een le
vendige discussie. In de monografie over Welgelegen die in 1989 door
de Provincie Noord-Holland werd uitgegeven15) laat Jan Nederlof, de
auteur van het hoofdstuk 'Bouwgeschiedenis en architectuur', in het
GERRIT BOSCH
