op kleine panelen die als keuzemateriaal gebruikt werden voor de volgende stap:
een proef op één van de grote vlakken in de statenzaal. Specialisten van de Rijks
dienst en van de gemeente Haarlem volgden samen met het restauratie-team
deze proeven nauwlettend. Nadat één van de wanden volledig van nieuw stucco
lustro was voorzien, moest een beslissing worden genomen. Er bestond twijfel,
niet zo zeer over de kwaliteit van het schilderwerk als wel over de juistheid van
het idee om deze marmerimitatie op de grote wanden aan te brengen. Was dit
wel een verantwoorde reconstructie van het beeld uit de bouwtijd? Vooral de re
latie tussen het oorspronkelijke stucco lustro van de zuilen en het nieuwe vlak
werd niet als overtuigend gezien. Moesten de wanden nu groen geschilderd of
met een groene stof worden bespannen? Ook hiervoor was geen overtuigend be
wijs voor handen. Uiteindelijk werd besloten de wanden wit te stukadoren en
glad gepolijst af te werken waardoor de sfeer van de vlakken sterk in de buurt
kwam van een zacht glanzende (marmer)steen-sfeer.
Een wandeling door het gebouw
Graag gun ik u een kijkje in de grote zalen op de bel-etage want we mogen tevre
den zijn over het spannende resultaat van de restauratie dat daar is te zien.
Binnen de mogelijkheden van dit artikel, neem ik u graag aan de hand voor een
wandeling door het historische pand.
Bij het betreden van de vestibule wordt meteen zichtbaar welke visie er
schuilgaat achter het inrichtingsconcept. Een glazen tochtsluis geeft toegang
tot de ruimte. De hal is redelijk leeg doordat de dominante receptie-balie uit
1995 is verdwenen. Op de plaats waar deze balie stond, staan nu twee bronzen
beelden op stenen sokkels: Apollino en Ganymedes met Zeus als Adelaar. Het zijn
kopieën van de loden beelden die de Romeinse beeldhouwer en metaalgieter
Francisco Righetti (1749-1819) in opdracht van Henry Hope maakte. Bij de bouw
van Welgelegen gaf Hope opdracht voor 12 loden beelden die met loodwit wer
den geverfd. De beelden stonden in de hal van Welgelegen en in een daar vlakbij
gelegen beeldenruimte. In de 19de eeuw verdwenen ze uit het gebouw en kregen
ze een plaats in de tuin. Van de twaalf beelden zijn er nog zeven over gebleven. De
staat waarin deze beelden aan het begin van de 21ste eeuw verkeerden was uiter
mate slecht; nog langer in de buitenlucht was geen optie en restauratie was een
noodzaak.28' In 2006 besloten Provinciale Staten van Noord-Holland dan ook om
het Righetti-beelden-ensemble te schenken aan het Rijksmuseum te Amster
dam. Aan die schenking werden twee voorwaarden verbonden: De beelden
moesten gerestaureerd worden en dienden een permanente plaats te krijgen in
de museale opstelling. Provinciale Staten namen daarnaast het besluit om van
JAARBOEK HAERLEM 2008
