Ate Dirk Bloemsma
7 juni 1911 - 27 oktober 2008
Op 7 juni 1911 werd Ate Dirk Bloemsma geboren te Geldermalsen als
vierde kind in het doktersgezin aldaar. Er volgden nog vier kinderen.
In dit grote gezin op het platteland had hij een gelukkige jeugd. Na de
hbs ging Ate medicijnen studeren in Utrecht. De keuze voor deze stu
die was eenvoudig, naar het voorbeeld dat zijn vader hem gaf. Halver
wege zijn studie werd het gezin Bloemsma zwaar getroffen door de on
verwachte dood van vader, die na een kort ziekbed overleed. De oudste
zoon was nog niet afgestudeerd, de jongste dochter was ro jaar. Het
gezin verhuisde naar Utrecht waar moeder de kinderen bewonderens
waardig voortvarend naar hun volwassenheid begeleidde.
Na het afleggen van het artsexamen werd Ate Bloemsma assistent in
het Diaconessenziekenhuis te Haarlem. Hij was daar intern en deed er
varing op bij verschillende specialisten. In die tijd ontmoette hij Atie
Schuyt, verpleegster aldaar. Zij trouwden in december 1940 en huur
den het huis aan de Wilhelminastraat nummer 43, waar hij met een
korte onderbreking zijn hele leven zou blijven wonen. Ate Bloemsma
vestigde zich daar als zelfstandig huisarts.
Eind 1942 werd een dochter geboren. Het geluk duurde kort. De
druk van de oorlog nam toe en door een rampzalig verlopen ziekte
overleed zijn vrouw in september 1944. De hongerwinter maakte de
tijd nog zwaarder.
Na de bevrijding in mei 1945 meldde hij zich vrijwillig als arts bij het
Corps Marinier. Hij werd na een militaire training in Schotland en de
usa naar Soerabaja gestuurd waar hij tot eind 1947 werkte in het Mari
niers Hospitaal. In die periode ontmoette hij Heidi Monhemius, ver
pleegster in het Rode Kruis Ziekenhuis te Soerabaja. Zij trouwden in
februari 1947. Begin t948 keerden zij terug uit Indië. Zij namen de
dochter weer op en zetten de praktijk aan de Wilhelminastraat voort.
Deze jaren in militaire dienst maakten dat Ate Bloemsma veteraan
was.
Met Heidi samen ontstond er een karakteristieke huishouding en
praktijkvoering. De discipline, waarvan rust en duidelijkheid uitging,
schiep een veilige haven voor menigeen. Er was een sterke band met
veel patiënten. Hij bleef zijn praktijk uitoefenen tot zijn 76ste levens
jaar. Hij was een gewaardeerd collega en hield zijn werk goed bij. Zo
bezocht hij trouw de klinische middagen in het Elisabeth Gasthuis.
NECROLOGIEËN 205
