duurde maar vier jaar, toch zijn er vele sporen van hem in de stad terug te
vinden. Maar niet een gedenkplaat voor de opening in de Raaksgarage, of
het portret in het glas-in-lood raam in de Bakenesserkerk, het is de klok
op het nieuwe Raaksgebouw dat de meest treffende herinnering is. Zeer
ongebruikelijk voor een bestuurder, tekende hij mee op de tekentafel. Hij
wilde een opvallende klok op het nieuwe stadhuisgebouw, en die kwam
er.
De ziekte die zich in november 2009 openbaarde was voor hem, zijn
vrouw Jeanette en hun kinderen Karen en Joris een grote slag. Enige tijd
leek het er op dat het ziekteproces, al was het tijdelijk, tot stilstand ge
bracht kon worden. Zo veel mogelijk heeft hij met zijn gezin de laatste
tijd die hun noch restte bewust geleefd. Hij was heel open over zijn ziek
teproces en er was grote bewondering voor hem toen hij zijn taken op het
stadhuis na enige tijd weer met ijzeren discipline opnam. Begrijpelijk
was het dat hij, naast het grote persoonlijke verdriet, moeilijk zijn werk
op het stadhuis kon loslaten. Alles stond bij hem immers in de startblok
ken voor een tweede termijn als wethouder. Toen duidelijk was, dat hij
niet kon terugkeren als wethouder had zijn eigen vvd hem al als blijk van
erkenning tot lijsttrekker gekozen. De regie over zijn opvolging leidde
tot een rimpeling binnen de eigen partijpolitieke gelederen. Zomer 2010
kreeg hij in de tuin op de Wegedoornweg uit handen van toenmalig vvd-
partijvoorzitter Ivo Opstelten de mr. D.U. Stikker-Plaquette voor zijn in
zet voor zijn partij. Na de verkiezingen van maart 2010 keerde hij terug als
raadslid en werd hij voor het eerst fractievoorzitter van zijn partij. Hij is
die zin in het harnas gestorven.
Het overweldigende afscheid van hem in de Grote Kerk was geheel in
zijn stijl en was zorgvuldig door hem geregisseerd. Postuum kreeg hij de
penning van verdienste van de stad Haarlem. Chris ligt begraven op Alge
mene Begraafplaats op de Kleverlaan.
FRANS WILLEM LANTINK
HAERLEM JAARBOEK 2010
