hadden commerciële functionarissen doen besluiten het heft in handen
te nemen. De krant was ineens een bedrijf dat een eigen plaats moest in
nemen in het driftige streven naar economische groei. Opbrengst was het
belangrijkste criterium geworden voor het voortbestaan van de krant.
Daarin paste geen eigenzinnige hoofdredacteur met uitgesproken idee-
en. Frans Nypels kon en wilde desondanks zijngeliefde vak niet verlaten.
Maar er was geen andere weg. Voor topjournalist Frans Nypels was in
krantenland geen plaats meer.
Wiek Röling
20 juni 1936-14 juli 2011
In het vroege voorjaar van 2008 was het abc Architectuurcentrum het
decor van een bijzonder tafereel. Voor het gehoor van een ademloos pu
bliek discussieerden daar toen vier Haarlemse (oud-) stadsarchitecten
over hun (vroegere) ambt. In de omgekeerde volgorde van hun aantreden
waren dat de huidige stadsbouwmeester Max van Aerschot, Joop Slan
gen, Thijs Asselbergs en Wiek Röling. Zevenendertig jaar kennis en er
varing verzameld op één podium - waarvan bijna de helft van dat aantal
dienstjaren werd ingebracht door de laatste.
Wiek was die avond echt Wiek. Bezield en koppig nam de toen 72-ja-
rige het in heldere bewoordingen op voor het historische stadsbeeld
toen de roerige geschiedenis van het oude Enschedé-complex ter sprake
kwam. Overtuigd van zijn gelijk schudde hij mopperig zijn hoofd wan
neer hij fel tegengas kreeg.
Wiek Röling is wel het geweten van de architectuur genoemd. Hij
dankt deze geuzennaam aan de polemische geschriften die hij publi
ceerde en de discussies waaraan hij deelnam, altijd redenerend vanuit
morele beginselen en nooit een blad voor de mond nemend. Hij was een
aanhanger van het modernisme (of functionalisme) in de architectuur.
Dat wil zeggen: de stroming die nieuwe gebouwen de uitdrukking wil la
ten zijn van de moderne tijd door de toepassing van eigentijdse materi
alen, technieken, plattegronden en vormen. Alleen dan kan de architec
tuur bijdragen aan het levensgeluk van de mensen - het ultieme doel van
deze architecten. Net als veel andere functionalisten nam hij zijn collega's
graag de maat wanneer deze afweken van de norm. Dat was soms storend
JAN KUYS
NECROLOGIEËN
