Onder het pseudoniem Rik Dreijtvang (anagram van Gerrit van Dijk)
bestookt hij Haarlem een jaar lang dagelijks met een idee ter promo
tie van de stad. Zijn fantasie is schier onuitputtelijk. Aan het einde van
het jaar maakt de tot dan toe anoniem opererende Van Dijk zich bekend
en wordt één zijner ideeën verwezenlijkt: Het Matje. Op de Grote Markt
wordt in het plaveisel een mozaïek ingemetseld waar burgers elkaar en
politici ter verantwoording (op het matj e) kunnen roepen.
Voorts maakt hij een drietal ontwerpen voor vuurwerkshows, waar
mee hij in Cannes en in Montreal hoge ogen gooit. In 1995 sleept hij in
Canada, een gerenommeerde vuurwerkonderscheiding in de wacht: de
Gouden Jupiter. Een deel van deze show zal later bij de viering van het
750-jarig bestaan van Haarlem te zien zijn.
Hij tekent van 1984 tot 2001 wekelijks een cartoon voor het Haarlems
Dagblad, waarin hij zijn licht laat schijnen over het politieke gekrakeel in
de stad. Als de krant hem na zoveel jaren trouwe dienst aan de kant zet
maakt hij zijn laatste cartoon, waarin hij zichzelf aan het kruis genageld
afbeeldt en dat vergezeld doet gaan van de tekst: 'Heer vergeef het hen,
want zij weten niet wat zij doen.'
Zijn wereldreizen hebben hem nog een idee opgeleverd; hij geeft een
fotoboek uit, waarin we hem, met behulp van een zelfontspanner gefo
tografeerd, afgebeeld zien in toiletten all over the World. Veelbetekende
titel van het boekwerk: 'Zeek.'
Jaren later komt het weer goed tussen Van Dijk en Haarlems Dagblad
en werkt de krant mee aan zijn 'Haarlemse moNUmenten', een reeks korte
films, waarin Gerrit zijn kijk op de stad in al zijn schakeringen verbeeldt.
Het laatste moNUment dat hij vervaardigt, hij is dan al ziek, is een ode
aan zijn muze, zijn steun en toeverlaat en tevens echtgenote Cilia, die
nimmer van zijn zijde wijkt en hem over de gehele wereld vergezelt.
Als in de Grote Kerk in Haarlem de herdenkingsbijeenkomst gehouden
wordt draait in de aanpandige Vishal de expositie 'Ars Longa, Vita Brevis'
de kunst is lang, het leven kort). Het is van Dijks laatste expositie samen
met Piet Zwaanswijk. Zwaanswijk toont een aantal kopieën van klassieke
meesterwerken met, bij wijze van moderne Elckerlyc, steeds maar weer
hetzelfde model in de hoofdrol. Van Dijk doet het op zijn manier, hij ex
poseert een schier eindeloze galerij portretten van veelal onbekende
grootheden die door hemzelf zijn voorzien van Mickey Mouse-oortjes en
onder zijn eigen naam zijn gesigneerd. Het is enerzijds zijn kritiek op de
Mickey-Mouse-samenleving waarin wij leven en anderzijds zijn obses
sie voor het fenomeen Walt Disney, die evenals Van Dijk op 5 december
NECROLOGIEËN 211
