'Sinds de pleziertreinen de kleine burgers [Amsterdammers] naar
Gooi en Veluwe voeren, worden de vroolijke troepjes in den Haar
lemmerhout zeldzamer; sinds de spoortrein een wereld van schoone
streken geopend heeft, is de Haarlemmer Hout te klein geworden.'12'
Ook Haarlemmers zelf gingen andere en hogere eisen stellen aan de Hout.
'Weg zijn de theetuinen en weg is het gezellige eenvoudige buitenle
ven. In plaats daarvan zijn deftige koffiehuizen verschenen, waar men
dicht opeengedrongen elkander zit te bekijken en te bepraten, zich
hooger wanende dan de hoogste. Wel wordt de Hout nog druk
bezocht door de Haarlemmers en kan het er op Zon- en feestdagen,
vooral als er muziek is, druk zijn, doch 't is niet meer die gezellige,
prettige drukte, 't is een deftig flaneer en van deftige of zich deftig
wanende lieden.'13'
Een kuuroord kon de veeleisende rijke belastingbetaler of toerist te ver
leiden om naar Haarlem te komen. Het initiatief maakte de stad weer
aantrekkelijk voor deze groep mensen. Een Staalbad zorgde immers voor
een bedrijvigheid die niet vervuilend was en kon inwoners en toeristen
hetzelfde elitaire vermaak bieden als de kustplaatsen. De heer Teding van
\Mereid j
iTanooHïiituKj
pEiroMsnuir
'"rc/ÉKflfcuj,
ik* 9#
Itrrmmi»inr
LchnèveJ
Het Haarlemse water bleek het ook goed
te doen in Europa getuige de gewonnen
medailles. (Noord-Hollands Archief,
Bibliotheek)
vHïCIËHEmVOEDIHEi
RUBEN DANIELS