Huiseigenaren, aanvankelijk in de hoofdstraten en parken, later ook in de
zijstraten, werden aangespoord om hun gevels met bloemen en planten
te versieren, onder het motto: 'Wie zijn huis versiert, versiert de stad.'12'
De bovengenoemde commissie beoordeelde de versieringen en bekroon
de de mooiste gevels.
Aan het benadrukken van het groene aspect van de stad en omgeving
zal ook zeker de eerder genoemde Craandijk hebben bijgedragen. Hij be
kleedde een bestuursfunctie in de vereniging vanaf circa 1898 tot 1905.
Van zijn Gids voor Haarlem en omstreken werden in 1891 door de uitgever
H. D. Tjeenk Willink 500 exemplaren aan Verfraaiing geschonken om te
verspreiden.13' Deze gids, vooral als wandelgids bedoeld, heeft vele jaren
gediend als promotiemateriaal voor vreemdelingen; het jaarverslag over
1901 vermeldde dat 'Verfraaiing' 500 exemplaren van de vierde druk had
aangekocht, 'mede in de hoop, dat daardoor de aandacht onzer reizende
landgenooten op de bloemenstad aan het Spaarne gevestigd zou worden.'
Craandijk beschreef in zijn gids de bezienswaardigheden van de stad en
wandelingen die in de omgeving konden worden gemaakt. In de stad
waardeerde hij de fraaie stadsgezichten en overblijfselen van degelijke
deftigheid, vooral in de smaakvol aangelegde parken, de sierlijke villa's
en de aanzienlijke herenhuizen.14' De fraaie omgeving van Haarlem was
volgens hem bijzonder geschikt om in voorjaar, zomer of herfst te voet of
per rijtuig te verkennen.
Het ledental van de vereniging werd waarschijnlijk nogal bevorderd
door een andere activiteit, namelijk het streven naar het openstellen
van particuliere buitenplaatsen en duingebieden voor de leden. Veel ter
reinen waren in de voorafgaande jaren namelijk gesloten als gevolg van
het bezoek van 'woeste hordes Amsterdammers' die op zondag het groen
vernielden en rommel achterlieten.15' 'Verfraaiing' liet bij de viering van
het ^/z-jarig jubileum in 1903, dat bestond uit een concert, vuurwerk en
bal-champêtre in het park van het Brongebouw, de namen van de buiten
plaatsen waar de leden vrije wandeling hadden, met vetpotjes verlich
ten.16' Om het wandelen te veraangenamen liet 'Verfraaiing' banken plaat
sen op plekken waar men van een fraai uitzicht kon genieten.
De leden werden vooral in eigen kring gezocht, zoals alleen al blijkt
uit de hoogte van de contributie: die bedroeg 2,50 per jaar, inclusief de
vrije wandeling op de buitenplaatsen.17' Dit in tegenstelling tot bijvoor
beeld een vergelijkbare verfraaiingsvereniging in Delft, waar het lidmaat
schap 1,- kostte en werklieden zelfs lid konden worden voor slechts vijf
entwintig cent.18'
ANJA KROON
