begrotingsbij drage hield konden we steevast rekenen op een verhaal met
humor. Wim werd zelden onderbroken in zijn betoog.
Het meest bekend werd zijn vergelijking van Haarlem met een 'kak
kernisje', een Zeeuws biggetje dat maar geen speen bij de zeug te pakken
krij gt en het altij d verliest van de andere biggetj es
Ook al was Wim geen spectaculaire politicus, hij genoot wel gezag.
Zijn dossierkennis was groot en hij stond garant voor een consistente lijn.
Populisme was hem een gruwel vanwege de grilligheid en het onvoor
spelbare karakter. Jaarlijks vertegenwoordigde hij Haarlem in de Jume-
lagesteden Osnabrück en Angers. Wim kreeg de Haarlemse Penning van
Verdienste en de zilveren CDA-speld.
Het pontje over het Spaarne van de Belgiëlaan naar Haarlem-Zuid kon
op zijn fanatieke verdediging rekenen. Zijn verontwaardiging over de be
woners van Haarlem-Zuid die laatdunkend spraken over al die fietsers uit
Schalkwijk in hun wijk via dat pontje was groot en dat liet hij merken ook.
Een enkele keer stemde hij anders dan zijn fractie en dat gebeurde alleen
als hij overtuigd was van zijn eigen gelijk. In 2010 steunde hij een amen
dement om het schip De Onderneming te laten verplaatsen. Het amende
ment werd aangenomen omdat Wim voor stemde terwijl zijn fractie te
gen was. Ongebruikelijk in het politieke land! De kwestie met dat schip is
nog steeds niet ten einde
Als meester in Heemstede wilde hij zijn leerlingen vooral kennis bij
brengen. 'Op deze basisschoolleeftijd zijn ze er zo ontvankelijk voor.' Hij
vond het moeilijk groep 8 in te ruilen voor groep 7, daarna groep 6. Hij
ervoer dat als een persoonlijke degradatie. De Cito-scores hield hij nauw
lettend in de gaten en glunderend stelde hij wel eens vast dat 'ze in zijn
tijd hoger waren.' Het was de enige competitie die ik ooit bij hem gewaar
werd. Natuurlijk werd Wim voorzitter van de gmr van de protestantse
scholen in en om Haarlem.
Genoten heeft hij van zijn hobby scrabbelen en natuurlijk was hij 20
jaar voorzitter en jurylid van het Nederlands Scrabble Kampioenschap.
Toen Wim uiteindelijk ongeneeslijk ziek bleek te zijn, leek hij niet
eens verbaasd. Aanvankelijk was de darmkanker lokaal en waren de tech
nische vooruitzichten positief. Toen er sprake was van uitzaaiingen liep
zijn leven snel naar het einde. Met humor, geloof en zelfspot bleef hij
mentaal op de been en regelde letterlijk alles wat er geregeld moest wor
den. Regelmatig valt zijn naam en dat zal nog wel een poos zo blijven
JUR VISSER
HAERLEM JAARBOEK 2013
