baande paden. Hij had een enorme repertoirekennis en probeerde ama
teurs enthousiast te maken voor het beroepstoneel. In die zin was hij in
Haarlem een sleutelfiguur.'
Ko schreef bij Haarlems Dagblad niet alleen over toneel. Hij was en bleef
ook allround verslaggever, die nieuws 'maakte' en de mooiste reportages
schreef. Een journalist met een eigen stijl. 'Enerzijds onafhankelijk, een
eigen oordeel hebbend, anderzijds luisterend en met begrip voor de an
dere kant', zoals een wethouder ooit vaststelde.
Na de geboorte van zoon Merijn in 1971 en dochter Eyke in 1974 werd
het huwelijk met Betty van Dam in 1977 ontbonden. In 1983 sloeg het
noodlot toe. Zoon Merijn stierf een dag voor zijn twaalfde verjaardag bij
een tragisch ongeluk. Daarna zag Ko meer dan ooit de betrekkelijkheid
van alles in.
Op de krant was hij chef van de kunstredactie en later coördinator van
het zaterdags bijvoegsel Erbij. Toen hij tegen zijn zin naar de stadsredac
tie werd gemanoeuvreerd, was de koek bij hem op. In juli 1990 nam hij af
scheid. Hij was inmiddels verwoed zeiler en wist dat hij zijn koers moest
verleggen.
Ko was toen net een jaar getrouwd met collega Inge Crul. Hij begon
zijn eigen tekstbureau. Hij schreef onder veel meer voor de gemeente Vel-
sen en voor Vluchtelingen Werk. Hij schreef boeken over het Forteiland,
over de Lieven de Keyschool en over het Essenhofje - waar hij later ook
ging wonen. In 2001 verscheen Het Geheim van IJmuiden en in 2009 Het Ge
schenk - over de Haarlemse Stadsschouwburg. En ondertussen schreef hij
achttien jaar lang wekelijks de stadskroniek 'Van de brug af gezien' voor
Haarlems Dagblad. Ook was hij actief voor de Vereniging Haerlem, hij
maakte jarenlang de kroniek voor het jaarboek.
En het theater? Dat was voor de avonden. Als regisseur sloeg hij geen
amateurvereniging - en bijna geen avond - over. Met zijn enorme reper
toirekennis en liefde voor het ambacht bracht hij Haarlemse amateurto
neelspelers tot grote hoogte. In mei 2013 kreeg hij postuum de Haarlemse
Kunst- en Cultuurprijs De Olifant.
Ko, vlak voor zijn overlijden: 'Natuurlijk heb ik mijn enthousiasme
willen overbrengen. Er zit in het theater nog altijd een groot gat tussen
amateurs en beroeps. Ik vind het leuk om na afloop van een productie
met zijn allen naar een beroepsvoorstelling te gaan - al wordt me dat door
sommige amateurs niet altijd in dank afgenomen. Ik wil ook graag ande
re stukken dan het geijkte amateurrepertoire - interessante stukken die
iets te melden hebben.'
NECROLOGIËN 259
