Vuilcontainers voor het hedendaagse wegwerpbestaan
op plaatsen waar mensen zijn begraven en gaandeweg vergaan
Begijnhof, Nieuwe Kerksplein, Sint Gangolfs Gasthuis
Oude vrouwen, kinderen, zieken, mensen zonder thuis...
Containers... Als stadsarcheoloog spring je een gat onder de grond
is wat Anjavan Zalinge, direct ter plaatse, haast lijfelijk ondervond
maar wel ontstond de vraag na de opgravingen tenslotte
hoe om te gaan met wérk'lijk menselijke resten: botten
Die Botermarktmens had dagelijks al tekort aan fatsoenlijk eten,
't Begijntje dacht dat ze in haar hof voor eeuwig blijven mocht
ontneem je hen een rustplaats, met een menselijk geweten
voor diepe vuilcontainers? Neen! Voor hen geen nieuwe zwerftocht.
De Kleverlaan biedt hen, honderd man sterk, een nieuw grafmuseum
in ïgde-eeuwse graven, een omgekeerde steen, haast een mausoleum
met een nieuwe gedenkplaat daar weer overheen
een herbestemming die verwijst naar ver verleden
Het hoeft niet meer per se katholiek of evangelisch
hier past geen geurscenario van lavendel of van lelies
hier hoort louter een huldekrans vol roos'marijnen
een kruid dat toentertij dnahetheengaan van Begij nen
rond het graf de geur van dood-zijn moest verdrijven
waarmee ook nu het verleden én de toekomst mag beklijven.
Gezegd bij de herbegrafenis van eeuwenoude Haarlemmers
op de Begraafplaats Kleverlaan
Haarlem, 13 november 2014.
HAERLEM JAARBOEK 2014
