De Langebrug met bedieningspost
in Haarlem
Bruggen zijn kenmerkende elementen voor het waterrijke landschap van
Nederland. Er bestaat een rijke traditie van 'kunstwerken' in allerlei maat
voeringen en voor allerlei situaties. In de binnenstad van Haarlem werd
in 1995 de Langebrug in gebruik genomen, een stedelijk icoon dat al snel
als bijnaam 'De Verfroller' kreeg.
Deze is ter vervanging van een oude versleten ophaalbrug in het Haar
lemse stadshart gerealiseerd. Op de drukke locatie aan de rand van de
historische binnenstad moest de oude brug in gebruik kunnen blijven,
terwijl de nieuwe brug ernaast werd gerealiseerd. Voor de situering van
deze nieuwe verbinding werden verschillende mogelijkheden verkend.
Uiteindelijk is gekozen voor een schuine val over het water waarmee de
richting van de gevelwanden van twee straten aan weerskanten in de brug
zijn doorgezet.
Al snel was duidelijk dat een slanke, lichte constructie zich het beste
in de historische context zou voegen. Vervolgens is uitgebreid onder
zoek gedaan naar mogelijke ophaalsystemen. Er werden bijna honderd
modellen getekend en doorgerekend, voordat werd gekozen voor een op
haalbrug met één pyloon. Deze brug heeft niet de gedaante gekregen van
een poort zoals traditionele ophaalbruggen. In plaats daarvan komen alle
krachten van het ophaalmechanisme samen op één punt. Het brugdek is
opgehangen aan een ranke balansligger uit twee bomen die ter hoogte
van de geknikte pyloon samenkomen. Aan de andere kant bevindt zich
het rolvormige contragewicht waaraan de brug haar bijnaam 'De Verfrol
ler' te danken heeft.
De brug is een slanke, elegante verschijning in lichtgrijze tint waarbij
de pyloon is voorzien van donkergrijze banden en het contragewicht vol
ledig in donkergrijs is uitgevoerd. De stalen balustrades hebben een geïn
tegreerde verlichting gekregen.
Door de oriëntatie en uitvoering van de nieuwe oeververbinding ont
stond een nieuwe stedenbouwkundige situatie die is voltooid met een
THIJS ASSELBERGS
226